Saal recenzja

Wyjazd w Gorce miał być dla Alicji wytchnieniem od pracy, a wyświadczenie przysługi przyjacielowi tylko nieznaczną komplikacją weekendowych planów. Jednak jeden telefon zmienił beztroską wycieczkę w koszmar. Przez tajemniczą przesyłkę, która przypadkiem znalazła się w jej rękach, kobieta staje się celem potężnej grupy przestępczej. Jej śladem podąża Saal – uzbrojony, doskonale wyszkolony najemnik, który ma tylko jedno zadanie: odzyskać paczkę za wszelką cenę. Aby przetrwać, Alicja musi wypełniać jego polecenia – inaczej wyda na siebie oraz najbliższych wyrok śmierci. Czas rozpocząć polowanie.
.
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_initium oraz @grzegorz.m.wielgus_autor i za możliwość jej przeczytania. Zaintrygowała mnie okładka, patrząc na nią w pierwszym momencie myślałam, że to fantastyka ale po przeczytaniu opisu już wszystko stało się jasne. Czytałam już wiele thrillerów, kryminałów i myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy. A tu proszę! Mamy tu Saala – świetnie wyszkolonego płatnego mordercę, czym przysłużyła się wcześniejsza służba w wojsku. Jest twardy i bezwzględny oraz zawsze wszystko doprowadza do końca. Pracuje według swojego schematu i nigdy nie zmienia ich kolejności. No i w końcu mamy Alicję, która została wplątana w to wszystko przez przypadek. Pomimo tego, że jest sama nie poddaje się, stara się wytrwać chociaż momentami dopada ją panika i załamanie. Musze przyznać autorowi, że te napięcie, które dawkował to mistrzostwo świata. Jak wiecie, nienawidzę obszernych opisów, a tutaj wcale ich nie odczułam. Nawet muszę się przyznać, że wyobrażałam sobie te górskie szlaki i te krajobrazy. Wstyd przyznać ale w górach nigdy nie byłam. Po tej książce nabrałam ochotę na taką długą wycieczkę po naszych malowniczych górach, Oczywiście na spokojnie bez ucieczki przed mordercą. 🤭 Wracając do książki, tutaj nudzić się nie będziecie, ponieważ akcja goni akcję, czasami zwalnia by za chwilę przyspieszyć do takiego stopnia, że braknie nam tchu. Książka skłania nawet do refleksji na temat przyjaźni. Ile jesteśmy w stanie zrobić dla przyjaciela/przyjaciółki pomimo, że np. znamy ją od lat? Napiszę tu bez bicia, że chyba postąpiłabym tak jak Alicja. Skoro to tylko przysługa, to co niby takiego może się stać? A tu się właśnie okazuje, że cholernie dużo. Czy zakończenie wbiło mnie w fotel, kapcie spadły mi z nóg i zbierałam szczękę z podłogi? Zdecydowanie! Już nie mogę się doczekać na kolejne przygody Saala, bo po takim zakończeniu szybko idzie wyciągnąć wnioski. Autorowi z całego serca gratuluję i przebieram nogami na kolejną pozycję.