Urzędnik recenzja

Recenzja będzie w dwóch wersjach: tej krótkiej, która wyczerpuje temat bardzo szybko i tej dłuższej- dla mniej leniwych.

Wersja krótka: CO ZA GÓWNO!

Wersja długa:

Już przed rozpoczęciem czytania czułem nieprzyjemne łaskotanie zwiastujące nielichego paździerza- a to za sprawą pojawiającego się gdzieniegdzie w recenzjach zwrotu "zwariowana komedia pomyłek". Jeśli widzicie coś takiego, to na bank będziecie mieli do czynienia z gównianą komedią dla debili, gdzie żarty z Familiady to szczyt wyrafinowania.
O fabule nie ma co się rozpisywać, bo autor upchnął tu tylu bohaterów, wszyscy jak jeden ociężali umysłowo, że serio wątek marihuany i wielkiego napadu obchodzi nas tyle samo, co los tych postaci- czyli wcale.
Groteska? Oczywiście, to jest groteska, ale daleko poza granicami gatunku, logiki i dobrego smaku. Ba, ja nie mam wyrafinowanego gustu, a czytając to miałem wrażenie, że ktoś się obok mnie wypróżnia.
Skromny przykład, mojego autorstwa, obrazujący z jaką skalą będziesz miał/a tu do czynienia: ksiądz w sutannie stoi przy regale w sklepie gospodarstwa domowego i ogląda noże. Zza rogu obserwuje go ochroniarz i jego pierwsza myśl to "o k#rwa, ninja! Pewnie dostał zlecenie na kierownika sklepu!"- tak, dokładnie tak działają "mózgi" tych karykatur, które autor posadził jako protagonistów.
Bohaterowie to zbieranina klisz i głupoty przekraczającej absolutnie wszystko, co do tej pory czytałem. To postacie które w realnym życiu miałyby problem z włożeniem butów, odróżnieniem prawego od lewego. Taki debilizm wkracza już na terytorium fantastyki, bo uwierzcie na słowo: nie ma takich ludzi.
Dowcip sypie się gęsto, ale to raczej suchary zarezerwowane dla wujaszkowych tekstów przy wódce, albo niektórych tworów Walaszka- ale o ile jego filmy i animacje ogląda się z radochą, o tyle tu mamy do czynienia z czterystoma stronami bełkotu!
Kojarzysz ten moment, gdy ktoś opowiada długi żart, który od początku nie zwiastuje niczego śmiesznego, a jednak recytator brnie w to dalej? No właśnie: tu już na drugiej czy trzeciej stronie się zaczyna.
Słowo jeszcze o tych entuzjastycznych recenzjach, takich 10/10 lub oczko mniej, gdzie "recenzenci" popiskując z zachwytem jarają się każdym rozdziałem tej kloaki dla niedorozwojów: opłaca się być prostytutką? Serio, za ile można was kupić? Umiecie jeszcze jakieś sztuczki?

Nie patrz czytelniku na te najwyżej oceniane recenzje i opinie, bo w najlepszym wypadku stracisz czas, a w gorszym czas i pieniądze.