Tysiąc złamanych serc recenzja

„Tysiąc pocałunków” autorstwa Tillie Cole to historia, która sprawiła, że po raz pierwszy od bardzo dawna płakałam podczas lektury. Dlatego też po raz kolejny sięgnęłam po powieść autorki, licząc na to, że być może będzie to kolejna historia, która wzruszy mnie do głębi.

Czy dwa złamane serca mogą stworzyć spójną całość?

Odkąd cztery lata temu Savannah Litchfield straciła ukochaną siostrę, jej życie przypomina wegetację. Terapeuta Savannah proponuje, by dziewczyna wzięła udział w podróży po świecie, którą ten organizuje dla nastolatków zmagających się z traumami i problemami. Dziewczyna w końcu wyraża chęć udziału w podróży, w którą zabiera ze sobą nieprzeczytany dotąd dziennik Poppy.
Osiemnastoletni Cael Woods przed rokiem stracił brata i od tamtej pory nie potrafi się z tym pogodzić. Jeszcze do niedawna był rokującym hokeistą, dzisiaj nie jest w stanie wejść na lód. Pomimo niechęci do otaczającego go świata, Cael postanawia wziąć udział w podróży, na którą zapisali go rodzice.

„Tysiąc złamanych serc” to powieść, której bohaterowie, pomimo młodego wieku, przeżyli w swoim życiu niewyobrażalną tragedię. Stracili bliskie im osoby i pomimo upływającego czasu żal i ból nie ustępują, a oni nie potrafią odnaleźć się w życiu codziennym.
Historia Savannah i Caela przepełniona jest wieloma emocjami, które wylewają się z każdej strony. Każdy z bohaterów zmaga się z ogromnym ciężarem straty bliskiej osoby, ból, jaki im przy tym towarzyszy, jest ogromny, a Tillie Cole, jak nikt, potrafi oddać ich emocje, co sprawia, że my, jako czytelnicy, jesteśmy w stanie na własnej skórze odczuć to, czego doświadczają bohaterowie. Autorka w pięknym stylu, z ogromną delikatnością i wrażliwością, porusza bardzo trudny i bolesny temat żałoby. Sposób przedstawienia tematu zrobił na mnie bardzo duże wrażenie. Ukazała nam wiele krajów i panujące w nim zwyczaje odnośnie do postrzegania śmierci w sposób bardzo przystępny i ciekawy.
„Tysiąc złamanych serc” to opowieść, która u wielu czytelników wywoła ogromne pokłady emocji, poruszy najczulsze struny serca, wywołała łzy i zostanie w pamięci na bardzo długi czas. Niestety, mnie ta powieść nie zachwyciła tak jak na to liczyłam, nie wylałam przy niej łez, tak jak to było w przypadku historii Poppy. Niemniej jednak uważam, że jest to piękna i poruszająca opowieść o stracie, żalu, niewyobrażalnym cierpieniu i tęsknocie za bliskimi, których już z nami nie ma. Tillie Cole stworzyła opowieść, która niewątpliwie skłania do refleksji i przemyśleń, ale również daje nadzieję. Polecam.