Po złej stronie pożegnania recenzja

Kolejne spotkanie z Harrym Boschem, to już dziewiętnasta książka w serii, jak ten czas leci... W tym tomie Harry jest już na emeryturze, ale pracuje jako ochotnik w komendzie policji w San Bernardino, poza tym dorabia sobie jako prywatny detektyw. I właśnie jako prywatny detektyw dostaje nietypowe zlecenie: bardzo stary miliarder na progu śmierci chce odnaleźć potomka, którego spłodził w młodości, a potem się go wyrzekł, a Harry ma mu w tym pomóc. Zaś w komendzie policji nasz detektyw pracuje nad sprawą Siatkarza, seryjnego gwałciciela, który dostaje się do domów samotnych kobiet, przecinając siatkę w drzwiach. Te dwa niezależne od siebie wątki przeplatają się w książce. Oczywiście obie sprawy zostają rozwiązane, a Bosch odgrywa w tym procesie kluczową rolę.

Sam Harry jest bohaterem, którego trudno polubić, to taki typowy amerykański pracoholik, który z wielką radością przyjmuje na końcu książki propozycje objęcia pełnego etatu na komendzie w San Bernardino, bo praca policyjna dla niego to sens życia, to w gruncie rzeczy całe jego życie: niczym poza pracą się nie interesuje, nie ma życia prywatnego. Wielki tu widzę kontrast z komisarzem Montalbano, bohaterem książek Camilleri, ale Sycylia to nie Los Angeles... W sumie to prowadzi Harry smutne życie, ale takie amerykańskie...

Obok pracy głównym motywem książki i, myślę, tego kraju są pieniądze. I tak na spadek po umierającym miliarderze czyhają różni ludzie i są gotowi do popełnienia strasznych czynów, włącznie z morderstwem, a mowa jest o tzw. porządnych ludziach... Jak to wielkie pieniądze rozmywają i niszczą poczucie moralności...

Jeszcze jedna ciekawostka, córka Harry'ego studiuje i wynajmuje dom razem z koleżankami. Harry tak bardzo się niepokoi bezpieczeństwem córki, że instaluje dodatkowe zamki i alarmy w tym domu. Dziwny kraj ta Ameryka, niby bogate państwo, a tak mało bezpieczne...

Napisane to jak u Connelly'ego sprawnie, czyta się dobrze, ale większych wrażeń czy emocji nie wzbudza. Przyczyną może być to, że ostatnio Connelly pisze głównie scenariusze dla odnoszącego sukcesy serialu z Harrym, w tej pozycji czuję mocną scenariuszowatość, jednak książki inaczej się pisze...