Ogień i lód recenzja

Belle epoque, Lwów, salony, bale i debiuty. Pięknie to wszystko brzmi. Dodajmy do tego uczucie między młodziutką hrabianką i oficerem i tworzy nam się cudowna, cukierkowa wręcz historia. Ale co jeśli oficer wcale nie jest szarmancki i dobrze wychowany, a uczucia dziewczyny są dalekie od sympatii? Przewińmy trochę film i zacznijmy od początku.

Młodziutka Anna Lipińska debiutuje w towarzystwie. Podczas jednej z wizyt w teatrze zwraca uwagę pułkownika Dukajskiego. Oboje to osoby niepasujące do swoich czasów. Lipińska jest ukochaną córką ojca, głęboko przekonana o tym, że w kwestii własnego szczęścia (czytaj: wybór męża) będzie miała wolną rękę. Znalezienie idealnego kandydata wcale nie jest łatwe, kiedy jest się kobietą mającą swoje zdanie na każdy temat. W pewnym momencie na horyzoncie pojawia się ten wyśniony, wymarzony, obyty ze światem przemysłowiec prosto z Paryża. Ale co tu zrobić, kiedy uwziął się na ciebie nieokrzesany, zbyt pewny siebie żołdak, który już przy pierwszym spotkaniu wprost zapowiada, że: „będziesz go błagać o więcej”?

„Ogień i lód” to pierwsza część trylogii, a więc jest to swoisty wstęp do jakiejś większej całości. Dopiero zarysowuje się nam sytuacja, powierzchownie poznajemy bohaterów i dostajemy sygnały, że ich zachowanie wynika z jakichś wcześniejszych przeżyć. Gdzieś w tle zaczyna majaczyć i wybijać się wątek historyczny – bo w końcu Lwów, zabór austriacki, Polacy i Ukraińcy. Mam nadzieję, że autorka to wykorzysta, bo jest potencjał, aby zrobić coś więcej niż tylko historię miłosną. Choć w pierwszej części miłości jak na lekarstwo.

Joanna Wtulich pobudziła moją ciekawość. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy, bo zastanawia mnie, w jakim kierunku pójdzie ta historia, kim tak naprawdę okażą się bohaterowie. Autorka bardzo zgrabnie i ze smakiem połączyła w sobie coś na kształt romansu historycznego z nutką erotyku, bo niektóre sceny łamią wszelkie konwenanse. Jeśli w kolejnych częściach dodane zostanie ciut więcej historii, ja będę kupiona w całości.