Tylko to, co ważne recenzja

„Nie zawsze to, czego bardzo chcemy, jest nam potrzebne. Niekiedy warto nie ingerować w wytyczone dla nas ścieżki losu, bo być może za kolejnym zakrętem czeka odpowiedź na wszystkie zadane wcześniej pytania.”

Ponownie z przyjemnością przeniosłam się do świata dobrze nam znanych bohaterów z powieści „Siła przeznaczenia”. Poznajemy ich dalsze, pokomplikowane losy. Urokliwe miasteczko Henley-on-Thames w Anglii, Natalia i Alex już niebawem staną na ślubnym kobiercu, przygotowania do ślubu nabierają tempa. Są szczęśliwi, kochają się, spełniają zawodowo, mają piękne mieszkanie, oddanych przyjaciół. Natalia całym sercem pokochała córkę Alexa. Z pomocą przychodzi im przyjaciółka Natalii - Marcelina, która niebawem spełni swoje największe marzenie. Razem z mężem – Piotrem zostaną rodzicami czteroletniej dziewczynki. Wydaje się pełnia szczęścia, niestety przeszłość daje o sobie znać burząc spokój.

Z takim trudem wywalczone szczęście wydaje się być bardzo kruche. Czytanie od początku do końca było przyjemnością, czuć szczerość i realizm. Ciekawie ukazani bohaterowie, zwykli ludzie pełni wad i zalet, barwni, nieidealni. Miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałam ich kręte życiowe ścieżki. Natalia i Marcelina to kobiety, które od razu zyskały moją sympatię. Przyjaźnią się od zawsze, są dla siebie wsparciem w trudnych chwilach.

Pani Agnieszka porusza szereg trudnych i złożonych problemów, robi to z dużą empatią, nie ocenia, nie wybiela, nie słodzi. Piękno prawdziwej przyjaźni, wzajemne zrozumienie, wsparcie, lojalność. Przeszłość, konsekwencje podjętych decyzji, wyrzuty sumienia. Zaufanie wystawione na próbę. Choroba bliskiej osoby, trudny proces adopcyjny, niepełnosprawność dziecka, brak akceptacji, zrozumienia. Bycie ze sobą na dobre i złe, wspólne plany na przyszłość i nagle wszystko się wali… Niszczycielska siła zazdrości, nienawiść, która przysłania wszystko inne, zaślepia, prowadzi do złych, krzywdzących innych uczynków. Wzloty i upadki, blaski i cienie zwykłej codzienności. Potrzeba zwykłej, szczerej rozmowy.

Piękna, poruszająca, ciepła, bardzo realna opowieść. Daje do myślenia i niesie nadzieję, na lepsze, szczęśliwe jutro. Ukazuje, że warto doceniać to co mamy, że są rzeczy ważne i ważniejsze. Bardzo polecam :)