Tylko prawda recenzja

Anna Politkowska — rosyjska dziennikarka niezależna ukraińskiego pochodzenia, która zawsze stawała po stronie krzywdzonego człowieka, nigdy nie bała się otwarcie mówić o zbrodniach. Była bezkompromisowa, zawzięta i zdeterminowana w dążeniu do obranych sobie celów. Swoją pracę traktowała jako misję, często realizując swoje zamiary z narażeniem życia. Życia, które ostatecznie utraciła w dniu 7 października 2006 roku — została zastrzelona w windzie bloku, w którym mieszkała.

„Tylko prawda” to przerażający i głęboko poruszający zbiór reportaży, depeszy i felietonów, który w jednej chwili szokuje, by za chwilę wycisnąć z oczu łzy. O wojnie w Czeczenii wiedziałam tyle, co nic. Dzięki reportażom Anny Politkowskiej mogłam przybliżyć sobie zbrodnie, które miały miejsce w Czeczenii. Zbrodnie, które w dobie dzisiejszych wydarzeń na Ukrainie, brzmią tak bardzo znajomo.

„Tylko prawda” to książka, której nie da się przeczytać na raz, i to nie ze względu na jej objętość, tylko na mocne i pełne brutalności opisy, przez które momentami trudno było przebrnąć. Anna Politkowska nie owijała w bawełnę, pisała otwarcie o tym, czego doświadczyli ludzie w czasie wojny w Czeczenii, o tym, czego sama była świadkiem. Politkowska była świadoma zagrożenia, ale nie powstrzymało ją to w dążeniu do prawdy, otwarcie mówiła o bestialstwie, cierpieniu i bólu. Nagłaśniała zbrodnie, o których inni milczeli oraz doprowadzała do ukarania tych, którzy wcześniej byli bezkarni. Miała wielu przeciwników, którzy nie pochwalali tego, co robiła. Jej determinacja, bezkompromisowość i zawziętość ostatecznie doprowadziły do jej śmierci.

„Tylko prawda” to niewątpliwie przerażający, a jednocześnie tak bardzo intrygujący reportaż, który czytałam z zapartym tchem, strona za stroną pochłaniałam kolejne wydarzenia ukazujące nam kawałek historii. Opisy ludobójstwa, jakiego dopuścili się Rosjanie, wobec narodu czeczeńskiego na długo pozostaną mi w pamięci.
Szczerze polecam zbiór reportaży Anny Politkowskiej, które są nie tylko spuścizną ukazującą wszechstronność autorki i jej niezwykle zaangażowanie, to również obraz głębokiego człowieczeństwa. Mam nadzieję, że sięgnięcie po te reportaże, które, choć napisane wiele lat temu, są przerażająco aktualne.