Twój uśmiech recenzja

Autor: Ilona Gołębiewska

Ile problemów może mieć samotna matka? Jedne mogą mieć ich dużo, jedne zdecydowanie mniej. Dużą rolę odgrywa wtedy praca, rodzina, przyjaciele. Każda kobieta potrzebuje przyjaciółki, przyjaciela, który podtrzyma ją na duchu i nie pozwoli jej zwariować.

Lena sama wychowuje swoją jedenastoletnią córkę Basię. Przed laty jej partner uciekł z kraju zapominając o niej i dziecku. Kiedy jej życie zaczyna się układać, niespodziewanie ojciec Basi wraca. Wraca, żeby odzyskać córkę i Lenę. Tak jak w przypadku tej ostatniej nie jest to możliwe, tak w przypadku dziecka już tak. Mężczyzna zaczyna komplikować życie kobiety, a do tego ona zaczyna mieć kłopoty w pracy. Na szczęście przyjaciele stoją na straży i nie pozwalają Lenie się załamać.

To moja druga książka przeczytana spod pióra Ilony. Autorka ponownie mnie nie zawiodła i sprawiła, że ciekawie spędziłam czas z lekturą. Oczywiście był jeden mały minusik, który sprawił, że pewna kwestia w książce stała się dla mnie oczywista.

Bardzo polubiłam Lenę i Basię. Wkradły się do mojego serca swoją dobrocią, determinacją, radością. Kobieta wychowała swoją córkę na naprawdę wartościową dziewczynkę, która wie czego chce i nie boi się o tym mówić.

Wprost genialnym pomysłem było wplątanie w tę historię bohaterów poprzedniej książki. Dzięki temu mogłam dowiedzieć się co u Ewy i u Marka. Wielki plus za to, ponieważ chciałam wiedzieć co tam u nich po tym czasie. Pani Tereska i Zalesie odwaliło kawał dobrej roboty w tej historii. To takie magiczne miejsce, do którego aż chciałoby się samemu pojechać.

Co do tego minusika to od razu wiedziałam kto będzie tajemniczym prezesem. Było to dla mnie oczywiste, ale jednak do końca myślałam, że będzie to ktoś inny. Tutaj autorka mogła jakoś bardziej to zagmatwać, owiać tajemnicą. Nie polubiłam Borysa i nie wierzyłam w jego wyjaśnienia, że chce odzyskać córkę. Mało sympatyczny gość, który zaczął aż za bardzo rozpieszczać Basię.

Nie pozostaje mi nic innego jak czekanie na dalsze opowieści Ilony, bo mam przeczucie, że autorka jeszcze nieraz mnie zaskoczy i zaspokoi moje czytelnicze kubki.