Trzynasty dzień tygodnia recenzja

"Trzynasty dzień tygodnia" Ryszarda Ćwirleja dziwny tytuł, ale okładka od razy pozwala przyszłemu czytelnikowi domyśleć się o czym będzie lektura. Akcja rozpoczyna się dwunastego grudnia 1981 roku o godz. 23.10. Z historii wiemy, że już wtedy zaczęły się ruchy przed wprowadzeniem stanu wojennego. Autor opisuje bardzo dokładnie ulice miasta Poznania oraz ludność mieszkającą na tym teranie. Gwara, którą porozumiewają się bohaterowie książki, ale i nie tylko pozwala mi stwierdzić, że jest to środowisko w większości robotnicze i mało wykształcone, ale bardzo zaradne życiowo. Główna akcja rozgrywa się w przeciągu czterech dni, ale na 479 stronach autor tak wszystko rozpisał, że czuje się jakby cały okres stanu wojennego w był opisany. Morderstwa i zabójstwa, które w tym czasie się wydarzyły są związane z działalnością cwanych przedstawicieli ludu i związków. Fikcja literacka łączy się z prawdą. Osobiście znam te czasy i czytając tą lekturę przypominałam sobie niektóre fakty. Jednak pijaństwo na każdym kroku nie musiało mieć miejsca, ale pan Ćwirlej chciał chyba ubarwić akcję pijaństwem społeczeństwa polskiego. Jego zdaniem za koniaczek lin inne lepsze alkohole, wszystko można było załatwić. Uważam, że jest to dobra lektura, ale nie koniecznie dla młodszego pokolenia. Oczywiście nie jest to lektura historyczna, ale myślę, że autor w wielu momentach inspirował się prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w mieście. Młodzi czytelnicy czytając tę lekturę mogą myśleć, że tak było. Według autora za alkohol można było kupić milicję czy wojsko. Książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie, dobry druk dla oczu. Polecam ją jako przerywnik w czytaniu typowych kryminałów. Pomimo tego, że są morderstwa i zabójstwa nie prowadzi się typowego dochodzenia, bo to i nietypowe czasy. Jedno wypływa z drugiego, a motyw bardzo błahy- chęć wzbogacenia się cudzymi pieniędzmi.