Hazel Wood recenzja

Wszystko zaczyna się gdy Ella i jej nastoletnia córka Alice otrzymują list obwieszczający śmierć Althei Proserphine czyli ich matki i babki. List wywołuje lawinę wydarzeń, które prowadzą prosto do tajemiczej posiadłości - tytułowego Hazel Wood.

Ella i Alice żyją w ciągłej podróży, a uciekają przed prześladującym je pechem. Przestają dopiero po śmierci Althei, jednak ich nowe, stabilne i zwyczajne życie tylko na chwilę daje poczucie bezpieczeństwa. 
Alice dorasta w strachu. Jako mała dziewczynka znajduje księgę z mrocznymi bajkami napisanymi przez jej tajemniczą babkę, jednak przerażona Ella nie pozwala córce przeczytać opowieści. Przez wszystkie lata Alice usiłuje odnaleźć książkę, okazuje się jednak, że jest ona nie do zdobycia.

Gdy babka umiera i życie z nową rodziną zaczyna być normalne wszystko się komplikuje. Ella znika zostawiając ostrzeżenie: Trzymaj się z dala od Hazel Wood... Alice wreszcie poznaje opisane przez babkę zaginione historie i tym samym wpada w środek bajkowej krainy splecionej ze strasznych opowieści, które nie są wymysłem, a inną rzeczywistością.

Od tego momentu opowieść staje się mroczną baśnią dla dorosłych, która w niesamowity sposób działa na wyobraźnię czytelnika. Wydarzenia zyskują zupełnie nowy obrót, Alice odkrywa że jej życie było kłamstwem, a całość kończy się w zaskakujący sposób. 

Hazel Wood to książka niezwykle barwna, napisana ładnym, literackim językiem, ale jednocześnie jest to historia mroczna, niebezpieczna i zaskakująca. Myślę, że to prawdziwa "perełka" dla miłośników tego typu literatury.  Książkę polecam starszej młodzieży oraz dorosłym, którzy podczas lektury lubią uciec ze zwykłego świata i utonąć w baśni.