Ewangelia według węgorza recenzja

Anguilla anguilla, węgorz europejski. Malutki, szklisty leptocefal dzielnie pokonujący kolejne kilometry dzielące go od wybrzeży Europy. Młody węgorz znajdujący swoją rzekę, swój staw, swoje jezioro. Zagrzebany w mule, ukryty na dnie, z małymi ciemnymi oczkami. Czekający na zapadnięcie zmroku, by wypłynąć na łowy.
Ryba-wąż, pozbawiona żeber, z jedną wielką płetwą ciągnącą się przez całe ciało. Tłusta ryba, pokryta gęstym śluzem, z niemal niewidoczną, drobniutką łuską.
Cierpliwa ryba, która potrafi w spokoju przeżyć kilkadziesiąt lat w jednym miejscu, po to by pewnego dnia wyruszyć na tarło. Z powrotem w głębiny Morza Sargassowego z którego nigdy nie powróci.
Ryba fascynująca i pełna tajemnic. Stara jak świat i długowieczna. Do tej pory niewiele było w stanie jej zagrozić.

Pewnie teraz zastanawiacie się czy można napisać dobrą książkę o węgorzu? Czy książka traktująca o rybie może być osobista i intymna? Czy można znaleźć coś metafizycznego w nieprzyjemnych mulistych głębinach? Patrik Svensson udowodnił, że można. I w jakim stylu to udowodnił!

,,Ewangelia według węgorza'' jest nie tylko książką opisującą cykl życiowy tej niesamowitej ryby, jest też przepełnionym nieoczywistą wrażliwością wspomnieniem relacji autora z ojcem. Spokojne wieczory spędzone wspólnie nad rzeką, z nietoperzami śmigającymi tuż nad głową, przeplatają się z frustracją Freuda, który z zapałem poszukuje węgorzowych jąder. Obrzydliwa dżdżownicowa kula, która okazała się niezwykle skuteczną przynętą, przeplata się z powieścią ,,Under the Sea Wind'' Rachel Carson. Historia o węgorzu, który uciekł z wiaderka wypełnionego wodą i ukrył się w kącie piwnicy, zbierając po drodze cały kurz i paprochy, przeplata się z historią sławnego węgorza z Brantevik, który miał przeżyć aż sto pięćdziesiąt lat zamknięty w studni.
Postępująca choroba ojca przeplata się ze wspomnieniami ostatnich wspólnych połowów, które miały miejsce już nie w rzece ale na spokojnych wodach jeziora, w którym nie można było dostrzec śladu węgorza.

Powieść Svenssona jest powieścią ponadczasową, przepełnioną wielką dozą wspaniałej wrażliwości, która uświadamia nam, czytelnikom, że tak naprawdę wszystko co nas otacza jest ze sobą ściśle połączone. I drzewo za oknem, i ptak na niebie, i węgorz zagrzebany głęboko w mulistym dnie. Jesteśmy ogniwami tego samego łańcucha i dzielimy wspólnie tą samą Ziemię. To właśnie jest węgorzowa dobra nowina.