Trudny powrót recenzja

Czy aby na pewno chronimy innych, szczególnie swoje dzieci i dzieci najbliższych, ukrywając przed nimi prawdę, która w naszej opinii mogłaby im złamać serce… A czy dzieciaki nie wyczują tego, że coś się dzieje. Czy wtedy one nie przeżywają tego, że zdwojoną siłą i nie martwią się jeszcze bardziej.
W książce „Trudne powroty” poznajemy dziesięcioletniego Adasia, który wracając z kolonii wyczekuje stęsknionych rodziców, a spotyka ciotkę, która zabiera go w zupełnie inne miejsce, aniżeli jego dom. Jedzie do willi, gdzie ma czekać na powrót ojca ze szpitala, i to właśnie tam z czasem zaczyna odrywać rodzinne sekrety, a dzięki temu my poznajemy historię z rodziny osób, które zostały skazane na życie w obozach, przymusowe pracę i okrucieństwo wojny. Poznaje przeszłość rodziny, która niestety owiana jest wojną i strasznymi przeżyciami.
Książka nie jest długa i czyta się ją szybko. Niestety mnie jednak nie zachwyciła. Myślę, że sama historia miała ogromny potencjał, bo sam opis zdecydowanie zachęca do tego, aby sięgnąć po ten tytuł. Niestety realizacja nie do końca wpisała się w mój gust. Autor za mało skupił się na emocjach, nie pozwolił poznać nam innych perspektywy, a jedynie tego młodego chłopca, który momentami dla mnie wydawał się być bardzo zagubionym. Ja nie potrafiłam do końca odnaleźć się w tej historii i przyznam szczerze, że podczas czytania niejednokrotnie czułam zawód i byłam rozczarowana. Powodem może być również to, że sięgając po książkę spodziewałam się większego skupienia na czasach wojny i przeżyciach obozowych, a osobiście często sięgam po literaturę wojenną i obozową, dlatego też nie jest łatwo mnie zaskoczyć. Czytając dużo w tym temacie, nasze oczekiwania rosną. I tym razem autorowi nie udało się spełnić moich oczekiwań. Dlatego też nie polecam, ale i nie odradzam, najlepiej przekonać się samemu, czy ta książka przypadnie akurat Tobie do gustu.
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Bardzo dziękuję za możliwość jej przeczytania.