Bruno recenzja

Gaja będąc małą dziewczynką zaprzyjaźniła się z Brunem. Spędzali ze sobą mnóstwo czasu. Pewnego dnia chłopiec znika, a nikt nie wie, co się z nim stało. Poszukiwania trwają bardzo długo... Aż nagle Bruno pojawia się z powrotem w domu. I jego powrót rozpoczyna wiele zagwostek...

To jest jedna z niewielu książek, w której nie widzę minusów 🙈
I muszę przyznać, że nieraz się popłakałam podczas czytania. Ta książka wywołuje mnóstwo emocji, przemyśleń, reakcji... To jest jej zdecydowany plus. Została w mojej głowie na bardzo długo - i wcale się temu nie dziwię. Do dziś zdarza mi się rozmyślać o bohaterach czy wydarzeniach - a książkę przeczytałam około miesiąc temu.
Cieszy mnie to, że autorka podjęła się napisania książki o przemocy domowej - uważam, że powinno się mówić o takich tematach tabu. Może komuś otworzy to oczy na różne sytuacje, które mogą się w życiu przydarzyć.
Historia jest z pewnością nietypowa, bardzo pomysłowa. Ja na każdym kroku zadawałam sobie pytanie - co będzie później? Nie mogłam się doczekać aż dowiem się, o co chodzi. Jakie tajemnice skrywają bohaterowie. Od książki naprawdę nie można się oderwać - niesamowicie wciąga!
Język, którym jest napisana ta książka, jest naprawdę przystępny i łatwy - mimo że historia sama w sobie jest trudna i ze smutkiem czyta się o wszystkich wydarzeniach.
Bardzo podobali mi się bohaterowie - w sensie sposób, w jaki byli opisani, bo do większości pałam negatywnymi uczuciami😅 Gaja jest niesamowita. To ile ona przeżyła... Płakać mi się chce na samą myśl. Duży plus także za rozdziały napisane z perspektyw różnych postaci. Dzięki temu można było zagłębić się w historię i ich życie. A dzięki licznym retrospekcjom dowiadujemy się więcej na temat okoliczności zniknięcia Bruna.
A zakończenie? Wprost nieprzewidywalne! Kompletnie mnie zaskoczyło i złamało mi serce. Do dzisiaj przed snem o nim myślę😅
Z niecierpliwością czekam, aż będę mieć okazję przeczytać 2 i 3 tom. Marzę o tym! Wielkie brawa dla autorki, "Bruno" jest jedną z moich ulubionych książek.