Jeden krok przed śmiercią recenzja

"Jeden krok przed śmiercią" to książka zawierająca co najmniej trzy gatunki literackie. Znajdzie w niej coś dla siebie miłośnik kryminałów, thrillerów, a nawet romansów. Niestety, mój tata często powtarza, że: "co jest do wszystkiego, to jest do niczego" i po przeczytaniu tej historii uważam, że jego słowa akurat w tym aspekcie są bardzo trafne, bo nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nudną i przewidywalną książkę, która niczego nie wniosła do mojego życia.
Przejdźmy zatem do zarysu fabuły. Agentka FBI Macy Crow stara się pracę w zespole profilerów. Zostaje jej przydzielona praca nad śledztwem w sprawie seryjnego mordercy i gwałciciela, który prześladuje niewielką miejscowość od piętnastu lat i wydaje się być nieuchwytny. Jej partnerem zostaje miejscowy szeryf Mike Nevada, z którym łączyły ją niegdyś dość zażyłe stosunki.
Czy ta fabuła czymś zaskakuje? Mnie absolutnie nie, ale nie skreśliłam tej książki po samym blurbie i liczyłam, że autorka wprowadzi w środku jakieś elementy, które wbiją mnie w fotel i sprawią, że uznam tę książkę za najlepszą z przeczytanych w tym roku. Uwaga, spojler! Nie wprowadziła.
Sama nie wiem, może się czepiam, bo jednak przeczytałam ją w jeden wieczór i uznałam ją za dość poprawną, ale zabrakło mi tu jakichś większych emocji i zwrotów akcji. Już od jednej trzeciej książki wiedziałam jak to wszystko się skończy, przez co nie mogłam za bardzo wkręcić się w historię. Zazwyczaj mam mnóstwo myśli i podejrzeń, a tutaj wszystko szło jednym torem.
Na chwilę obecną dostrzegam w niej dwa plusy:
1/ wątek pomiędzy Macy a Mikem, bo naprawdę czułam pomiędzy nimi chemię (choć czy to powinien być najmocniejszy element kryminału?);
2/ bardzo przyjemny styl autorki, który nie męczy czytelnika.
Biorąc się za tę książkę miałam naprawdę spore oczekiwania, zwłaszcza że jej promocja przed premierą była naprawdę imponująca, ale mówiąc wprost, rozczarowała mnie. Fabuła przewidywalna, bohaterowie płascy, ale najbardziej boli mnie ten brak budzenia większych emocji, bo to właśnie one są dla mnie najważniejsze przy kryminałach i thrillerach.
Wydaje mi się, że szybko zapomnę o tej historii.