nie ma tytułu. recenzja

Jakie jest najczęstsze pytanie, zadawane człowiekowi z książką w ręce? Dlaczego to czytasz ? Albo bardziej irytujące. PO CO czytasz? Przecież, obecnie możesz oglądnąć o tym film lub serial, albo po co w ogóle tracić czas na czytanie. Skup się na prawdziwym świecie! Książki to tylko fikcja!
Swego czasu uwielbiałam wchodzić w dyskusje na ten temat. Tłumaczyłam co dla mnie oznacza czytanie książek. Że jest to odskocznia, od szarej rzeczywistości, że to wytchnienie po trudnym dniu, czy tez możliwość odczucia innych emocji. I dalej to wszystko szczera prawda, ale tak jak jest napisane w powieści pt. ''nie ma tytułu'', powodów jest wiele. To że decydujemy się na sięgniecie po kolejny zbiór stron to jest nasz wybór, nawet jeśli sami nie wiemy do końca dlaczego.
Sama książka, przynajmniej dla mnie, ma dużo na wiązań religijnych. Bardzo nie oczywistych. Nie chodzi mi o to, że główna bohaterka walczy o uhonorowanie Biblii. Tylko o to, że Autor dosłownie uchodzi za nieuchwytnego, wszechmogącego. Dającego postaciom wolna wole i możliwość dokonywania wyborów i ponoszenia ich konsekwencji. Brzmi znajomo? Tak, brakuje mu tylko sandałów i chmurki. Natomiast narrator jest osobą, w teorii w bliskiej znajomości z autorem. A w rzeczywistości wykorzystuje swoją pseudo władzę do manipulacji i zastraszania postaci, by osiągnąć własne cele. Uważam to za dobre i dotąd niespotykane nawiązanie. Bo kto porównuje czytanie książek do wiary, choć z drugiej strony obie te rzeczy nadają naszemu życiu sens.
Granice fikcji i rzeczywistość dosłownie, w pewnym momencie zostają totalnie zatarte. Nie wiesz, czy uciekać czy cieszyć się, że to nie ciebie zły wilk zdmuchnął jak domek ze słomy. Absurd? Tak. Bo nawet jeśli mamy wolną wole, to jak to się ima do tego, że ktoś potrafi takie rzeczy. Tym bardziej, że jak się zastanowimy, to dochodzi do nas, że jest jeszcze potężniejsza jednostka. Bo to właśnie ona może to zatrzymać.
Cała książka jest napisana w przystępny sposób, ale sam problem daje do myślenia. Sama nie wiem, jak bym się zachowała dowiadując się, że jestem postacią fikcyjna, wykreowana i stworzoną przez kogoś innego. Powieść nie moralizuje, jest pełna absurdu i czarnego humoru. Jest dosłownie dziwna, ale tak dobrze dziwna, że aż godna polecenia. Nawet tylko po to, by usłyszeć, co następny czytelnik w niej odkrył.
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.