Sięgając marzeń recenzja

Debiutancka powieść "Sięgając marzeń" autorstwa Darii Twarożek mogłaby być całą saga.
I to nie dlatego, że czytelnik jest ciekaw dalszych losów bohaterów. Tylko temu, że w ciągu tych kilkuset stron pojawiło się tyle różnych wątków, zbiegów okoliczności i przereklamowanych, utartych motywów typowej młodzieżówki, że nie jeden turecki serial się przy tym chowa.
I okej, rozumiem nie którzy lubią, jak się dzieje, ale tutaj tego nie było. Gdy pojawiał się problem dosłownie kilka stron później był on rozwiązywany. Więc czułam się jakbym odhaczała kolejne punkty.

Wredna dziewczyna, która knuje by uprzykrzać życie naszej kochanej bohaterce? Jest.

Skrzywdzony zły chłopiec, który jeździ na motorze i bierze udział w nielegalnych walkach? Jest.

I gdyby na tym stanęło byłoby fajnie. Ale do tego trzeba dołożyć stalkera, powrót matki z wyleczonym rakiem, prawie śmiertelny wypadek oraz to, że nie ma czegoś takiego jak komunikacja. Bo po co?

Trzeba zaznaczyć książkę czytało się szybko. Sam styl autorki jest przyjemny, zwłaszcza w tych nielicznych momentach, gdy bohaterowie nie muszą walczyć z kolejnym wielkim problemem. Ale nie zmienia to faktu, że ich historia chociaż trwała kilka miesięcy to sprawia wrażenie jakby ciągła się lata.

Na pewno ogromnym plusem książki są postacie zwłaszcza te z dalszych planów. Dziwny dyrektorek, który zmusza nasze złote gwiazdki do udawanego związku albo jedyny w swoim rodzaju dziadek Dionizy i ta jego naleweczka. No kupią każdego. Aż szkoda, że nie było ich trochę więcej. Co do głównych, ciężko powiedzieć. Przez cały natłok trudno się w nich wczuć a co dopiero poznać.

Podsumowując nie jest to lekki młodzieżowy romansik, bo męczy i nie daje nam tych słodko pierdzących chwil wytchnienia. Na które nie oszukujmy się liczymy. Po tym wszystkim uważam, że Michał i Weronika powinni mieć nudne i spokojne życie. Bo ile może się przytrafić jednej osobie. Dlatego strach się bać co będzie w drugim tomie. Kosmici? Cofanie w czasie? Byleby nie stało się to drugą "Dynastią" z 1981.

Ps. Największe emocje wzbudza nemezis naszej głównej bohaterki. Serio, ta ruda mogłaby konkurować z Umbridge o nienawiść czytelników.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.