Zatrute serca recenzja

"Zatrute serca" to historia Klary - doświadczonej przez los młodej kelnerki, która twardo stąpa po ziemi i poszukuje własnej drogi. Klara czuje się bardzo samotna, kiedy więc los stawia na jej drodze nieznajomego z pięknymi oczami - zakochuje się w nich bez pamięci, mimo, iż rozsądek każe jej uciekać gdzie pieprz rośnie. Tak właśnie poznajemy Łukasza. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i uważam, że mimo wieku zdecydowanie dobrze czuje się w tym co robi. Ma lekkie pióro, głowę pełną pomysłów i bardzo przyjemny styl. I szczerze mówiąc bardzo ciężko było mi ocenić "Zatrute serca". Książka jest fajna, czyta się ją lekko i szybko. Podzielona na rozdziały, w których swoją część całości opowiadają przemiennie różni bohaterowie - co bardzo lubię, bo pozwala to poznać historię wielowymiarowo. Sami bohaterowie są ciekawi, polubiłam zarówno Klarę jak i Łukasza, choć Klara chwilami mnie irytowała. Są to młodzi ludzie, każdy ze swoim bagażem problemów i doświadczeń, którzy pragną tego samego - kochać i być kochanym. Oboje również uważają, że na miłość nie zasługują. Fabuła mnie zainteresowała, była dobrze rozwinięta, ale nie rozciągana na siłę, co często trafiam w tym gatunku. Nie do końca rozumiałam potrzebę dorzucania wątku z wirtualną przyjaźnią - początkowo myślałam, że rozwinie się to w inny sposób, ale okazało się, że jest to tylko dodatek do całej historii. Myślę, że warto było pociągnąć to trochę bardziej, ale zupełnie wyrzucić, ponieważ miało się wrażenie, że ta część historii po prostu autorce uciekła. Całość ma niewielką ilość stron, myślę, że można było kilka wydarzeń bardziej rozwinąć. Nie ujmuje to jednak całości. Największy problem miałam z tym, że cały czas czułam, że zwyczajnie jestem na tę pozycję za stara mentalnie. Gdybym czytała ją 4/5 lat temu - byłoby to mocne 7/10. Dzisiaj - czytając ją z jakby nie patrzeć subiektywnym podejściem, bo inaczej nie potrafię - miałam wrażenie, że jest lekko przerysowana, a problemy głównych bohaterów trochę naciągane. Dlatego zostanę przy ocenie, którą wystawiła bym nie dźwigając bagażu doświadczeń jaki dziś posiadam i zdecydowanie polecam ją czytelnikom, którzy lubią młodzieżówki.