Koniec Punkt po punkcie recenzja

Po przeczytaniu Snu oraz Mgły nie mogłam nie poznać zakończenia historii Janie. Poprzednie części,
choć nie były pozbawione niedociągnięć, pozostawiły po sobie przyjemne odczucia. Niestety, tym razem
tak się nie stało.

Początek powieści (a w zasadzie spora jej część) jest zarazem o wszystkim i o niczym. Podczas wakacji spędzanych z chłopakiem, Janie otrzymuje nieoczekiwany telefon, który zmusza ją do natychmiastowego powrotu do domu. Okazuje się, że nigdy nie widziany ojciec dziewczyny znajduje się w szpitalu, w dodatku zapadł w śpiączkę i jego stan jest bardzo ciężki. Poza tym Janie musi podjąć jedną z najważniejszych
decyzji w swoim życiu, dotyczącą jej talentu oraz całej przyszłości.

Mówiąc całkowicie szczerze, Koniec w pewnym stopniu mnie rozczarował. W porównaniu do poprzednich części, w tej bardzo niewiele się dzieje. Spodziewałam się, iż Janie z Cabelem otrzymają kolejne, ciekawe zadanie do wykonania (oboje bowiem współpracują z policją), niestety tak się nie dzieje, gdyż nastolatkę zajmują inne problemy. Język, jakim napisano powieść, nie różni się zbytnio od tego używanego w częściach poprzednich, ale tym razem może bardzo denerwować, gdyż autorka bardzo często wtrąca gdzie popadnie krótkie, zbędne zdania lub równoważniki zdań.

Książkę polecam tym, którym podobały się dwie poprzednie części- Sen i Mgła. Ci czytelnicy na pewno
z ogromną ciekawością poznają finał tej historii oraz zakończenie, które dla mnie było niestety trochę rozczarowujące i bez wyrazu.