Kiedy dzieje się cud recenzja

Po raz pierwszy z tą książką miałam styczność w dość młodym wieku, bo jeśli dobrze pamiętam to był to wiek około gimnazjalny. Temat jak dla młodej dziewczyny może wydawać się dość trudny i może nie do końca zrozumiany, chociaż jeśli o mnie chodzi to na długo ta pozycja odcisnęła we mnie swoje piętno. Być może faktycznie spowodowane było to tematyką, drastycznością, dziecięcym ( i nie tylko ) cierpieniem. Nie zawsze i nie każda historia zapada nam w sercu, ta towarzyszyła mi dosyć długo. Gdy sama zostałam mamą, wracała do mnie jak bumerang.

Wykonując codzienne czynności, wychodząc do sklepu, jadąc do pracy czy odprowadzając dzieci do szkoły, nie zastanawiamy się nad tym ( z jednej strony może to dobrze, łatwiej popaść w paranoję nad interpretując potencjalne zagrożenia czy niebezpieczeństwa) czy coś złego przytrafi się nam lub komuś z naszych bliskich. Karen - jedna z głównych postaci - mama trzy i pół letniej Sherry - z pewnością nie rozważała tego. Tragedia jaka się wydarzyła, była ułamkiem sekundy, gdy maleńkie dziecko wypuściło z rączki, rękę swojej mamy. To Karen wszystko widziała, nie mogła nic zrobić, nie była w stanie uchronić swojego dziecka przed wypadkiem. Ta bezsilność, na którą nie mamy wpływu jest najgorsza. Rodzice dziewczynki zostają postawieni przed niezwykle trudną decyzją: ich ukochane dziecko zapadło w śpiączkę, ze strony lekarzy nie ma już dla niej żadnego ratunku a aparatura medyczna podtrzymująca życie dziecka, jest tylko maszyną, która po odłączeniu skazuje dziecko na nieuniknione - śmierć. I kiedy Karen i Simon - tata Sherry podejmują tą dramatyczną decyzję na pożegnanie się z życiem własnej pociechy - dzieje się coś niesamowitego, a mianowicie jeden z pierwszych cudów tej powieści - Sherry mimo odłączenia od aparatury nie umiera, a zaczyna samodzielnie oddychać.

Ta powieść jest niezwykle wzruszającą historią, dającą nadzieję wielu ludziom, którzy na różnych płaszczyznach swojego życia czy problemów już dawno się poddali. Możemy ją interpretować na różne sposoby, naginać fabułę pod własne problemy oczekując cudu - który jeśli bardzo wierzymy i tego chcemy - ma prawo się wydarzyć. Musimy tylko dać szansę przebić się mu przez pasmo naszych złych doświadczeń.