Kawiarnia pełna marzeń recenzja

Agnieszkę Lis poznałam osobiście na ostatnich krakowskich targach. Czekając na swoją kolej obserwowałam jak podpisuje książki innym książkoholikom. Żebyście wiedzieli jak ona to robi! Z jaką pasją! Każda książka inaczej ozdobiona, no poprostu cudownie to wygląda. Z racji, że nie czytałam żadnej książki Agnieszki postanowiłam poznać jej pióro. A że za oknami robi się zimowo wybrałam starszą pozycję świąteczno-zimową ,,Kawiarnia pełna marzeń". To ciepła historia o miłości, przyjaźni i oddaniu dla rodziny i bliźniego.

Bohaterami naszej historii są Arkadiusz i Klemens wraz ze swoimi rodzinami. Obaj przyjaźnią się od czasów młodości. Z czasem do ich grona doszły ich żony i dzieci. Obie rodziny bardzo się przyjaźnią, a w zasadzie traktują się jak rodzina. Dzieci wychowywały się jak rodzeństwo, a teraz w tej samej atmosferze wychowują już kolejne pokolenie.

Historia zaczyna się w środku lata, kiedy Dagmara traci pracę w korporacji. Nie może sobie z tym poradzić. Czuje się nikomu nie potrzebna. Jej jedyna radością jest kawa, o której wie dosłownie wszystko. Ma już dość bezczynności, musi coś zrobić ze swoim życiem. Postanawia spełnić swoje marzenie i otworzyć własną kawiarnię. Pomaga jej w tym ekscentryczna teściowa Melania. Marzeniem Dagmary jest, by tegoroczna wigilia odbyła się u niej w kawiarni.

Justyna, przyjaciółka Dagmary, dopiero co urodziła malutką córeczkę. Do tego przedłużający się remont domu, doprowadził dziewczynę do zachowań depresyjnych. Ma wrażenie jakby wszystkim przeszkadzała. Oczywiście z błędu wyprowadzają dziewczynę teściowa i mąż. Jednak Justyna tak łatwo nie daje się przekonać.

W czasie od powstania pomysłu na kawiarnię Dagmary do uroczystej kolacji wigilijnej, wiele się wydarzy wśród przyjaciół i rodziny. Zostanie rozwiązanych kilka problemów, a wszystko odbywać się będzie w gronie przyjaciół i z miłością.

To była książka świąteczna, choć połowę czasu spędzamy latem. Spodziewałam się raczej, że cała historia będzie się działa zimą. No ale Agnieszka miała inną wizję tej historii. Nie ma tu zawrotnej akcji, bo cała fabuła opiera się na życiu dwóch zaprzyjaźnionych rodzin. Od początku czytało mi się to bardzo dobrze, odrobina humoru sprawiała, że nie mogłam się przestać śmiać, ale też łezka zakręciła się w oku. Zakończenie było bardzo wzruszające, jak to bywa przy wigilijnym stole.
Jak już wspomniałam brakowało mi tu tej zimy. Ale ogólnie książka jest przyjemną historią o sile przyjaźni i miłości. Agnieszka pokazuje, że warto czasem spojrzeć łaskawiej na drugiego człowieka, bo tak naprawdę nie wiemy od kogo otrzymamy pomoc, gdy będziemy tego potrzebować. W życiu ważne jest byśmy żyli w zgodzie ze sobą i spełniali swoje marzenia, będzie nam się po prostu łatwiej i lepiej żyło, a jak będziemy mieć kogoś bliskiego przy sobie, to już w ogóle będzie rewelacyjnie.

Tego Wam życzę na ten zbliżający się świąteczny czas, Kochani. Kochajcie i bądźcie kochani, a wtedy wszystko się dobrze ułoży.

Polecam