Człowiek z lasu recenzja

"Człowiek z lasu" jest debiutem Phoebe Locke i został wydany w mojej ulubionej serii thrillerów psychologicznych od Czarnej Owcy, więc w dwójnasób byłam go ciekawa.
Książka swą premierę miała w styczniu tego roku, nie należy do najobszerniejszych a tytuł oryginału brzmi The Tall Man.

"To historia żałoby, poczucia winy i przerażających tajemnic skrywanych latami nie przez jedną, ale dwie rodziny. Skrywa również pokłosie makabrycznej legendy, a sama opowieść zaczyna się i kończy w głębi ciemnego lasu".

Wszystko zapoczątkowała legenda o Człowieku z Lasu, którą starsze dzieciaki przekazywały tym młodszym, by je nastraszyć. Ponoć człowiek ten, zamordował własną córkę, gdy ta nie chciała spełnić jego żądania. Wybiera on grzeczne córki a nieposłuszne porywa. Pewnego razu cztery małe dziewczynki wybierają się do lasu, bo chcą być wyjątkowe.

Mijają lata, gdy jedna z nich zostaje matką opuszcza nagle męża i swoją nowonarodzoną córkę, Amber, by chronić ją przed Człowiekiem z Lasu. Po latach kobieta powraca do rodziny sądząc, że niebezpieczeństwo już minęło...

Powiem Wam, że książkę zaczęłam czytać wieczorem w łóżku, zasnęłam z nią w dłoni i miałam koszmary, obudziłam się autentycznie przerażona i zagubiona bo miałam wrażenie, że cały czas czytam jednocześnie będąc uczestnikiem wydarzeń. Dawno się tak nie wystraszyłam 😅 Autorka stworzyła świetny klimat momentami ocierający się o horror.
Jest dziwnie, strasznie i bardzo tajemniczo. Nie potrafię odróżnić fantazji od rzeczywistości. To przecież niemożliwe żeby Tall Man istniał naprawdę?! Czy mam do czynienia z jakimś zjawiskiem paranormalnym czy z chorobą psychiczną?
Oczywiście racjonalna część mego umysłu stawia na to drugie, ale niczego nie jestem pewna a odpowiedź poznam dopiero na końcu. Ale zanim się tego dowiem, udziela mi atmosfera grozy i zaczynam się bać.

Oczywiście gdzieś po drodze następuje moment, że ta cała energia i atmosfera siada. A mnie nurtuje odpowiedź tylko na jedno pytanie : kogo zamordowała Amber i dlaczego ją uniewinniono?
Podział na trzy płaszczyzny czasowe i narracyjne, momentami wprowadza wrażenie chaosu. Jedne są mniej a inne bardziej zajmujące.
Podoba mi się pomysł oparty na legendzie, a zwłaszcza nastrój niepewności, psychozy i strachu.