The Crush. Zanim nas przyłapią recenzja

Z twórczością Penelope Ward łączy mnie relacja hate - love. Tak naprawdę nigdy nie wiem czego się spodziewać, bo jedne jej książki są tragiczne i nie udaje mi się dotrwać do końca, a inne są cudowne i nigdy nie wiadomo na co akurat się trafi. Sięgając po "The Crush. Zanim nas przyłapią", nie miałam tak naprawdę wielkich oczekiwań. Liczyłam tylko i wyłącznie na dobrą historię dla zabicia czasu i to otrzymalam. Nic poza tym.
Fauła jest oklepana i mam wrażenie, że powstało już setki tego typu romansów i ciężko jest to poprowadzić w sposób oryginalny. Główna bohaterka - Farrah - już jako młoda dziewczynka zakochała się w przyjacielu swojego brata, jednak dzieliła ich spora różnica wieku, przez co chłopak nie traktował jej uczuć wystarczająco poważnie. Myślała, że to się zmieni, gdy po latach Jace wróci do miasta, aby zająć się firmą ojca, jednak wszystko wskazuje na to, że nadal widzi w niej małą dziewczynkę, a Farrah za wszelką cenę próbuje to zmienić.
Tak jak mówiłam, już sama fabuła dała mi do zrozumienia, że raczej nie będzie to porywająca, oryginalna historia, w której będziemy mieć mnóstwo akcji, jednak lubię ten motyw, tak samo jak zakazanego związku czy drugiej szansy, a to wszystko właśnie tu mamy, więc ostatecznie dobrze spędziłam z tą historią czas, choć nie jest ona bez wad.
Początek mnie zaciekawił, jednak jak to się mówi: "im dalej w las, tym więcej drzew". Mam wrażenie, że przedstawione w tej książce wydarzenia były zwyczajnie wyolbrzymiane. Relacja Farrah z bratem była toksyczna i do tej pory nie rozumiem jak można trwać w czymś podobnym. Nathan to zdecydowanie najbardziej irytująca postać w tej historii i to od pierwszych jej stron. Wystarczyłoby, żeby na spokojnie usiedli i sobie wszystko omówili, ale każdy z bohaterów bezsensownie wolał komplikować sobie życie, wciągając do tego chaosu kolejne Bogu ducha winne osoby. Ciężko zrozumieć działanie postaci, szczególnie w połowie tej książki. Sama relacja Farrah i Jace także przedstawiona była w niekorzystny - jak dla mnie - sposób. Do pewnego momentu mogłam ją zrozumieć i im kibicowałam, ale pod koniec przestałam wierzyć w tę relację i wyczuwać chemię i wydawało mi się, że powinni dać sobie więcej czasu.
Sama nie wiem, co jeszcze mogłabym o tej historii napisać. Jest po prostu przyjemną lekturą na oderwanie się od rzeczywistości. Nie wywołuje wielkich emocji, nie dzieje się w niej dużo, ale jednocześnie w jednym momencie odrobinę się wzruszyłam. Myślę, że dla wielu osób może to być comfort reading book, bo nie jest to książka najgorsza, ale po prostu miła w odbiorze. Napisana jest w sposób typowy dla Ward, fabuła jest spójna, bohaterów da się w pewnym sensie lubić, więc żeby zająć czymś kilka wolnych godzin, można po nią sięgnąć. Jeżeli jednak liczycie na coś więcej, z efektem wow, to na pewno znajdziecie ciekawsze pozycje, nawet w dorobku Penelope Ward.