Cisza recenzja

Wiem, że książki nie powinno się oceniać po okładce, jednak w tym przypadku, to właśnie ona zachęciła mnie do tego, żeby przeczytać tę książkę. Zaciekawił mnie również temat. Cisza. O ciszy rzadko się rozmawia, większość osób nie lubi, kiedy się ona pojawia. Kiedyś przeczytałam, że to podobno dlatego, że ludzie boją się ciszy i nie wiedzą jak sobie z nią poradzić, dlatego za wszelką cenę, starają się jej unikać, a kiedy już jej doświadczają, próbują ją wypełniać. Czy ktoś z Was złapał się na tym, że siedząc w ciszy, zaczynał nucić jakąś melodię? Albo postukiwał palcami o stół? No właśnie.

"Cisza"autorstwa Erlinga Kagge to "opowieść o tym, dlaczego straciliśmy umiejętność przebywania w ciszy i jak ją odzyskać". A przynajmniej tak głosi zdanie na okładce. Na książkę składają się 33 rozdziały, które zawierają w sobie 33 różne historie, w których autor stara się przemycić swoje przemyślenia na temat ciszy i tego, jak obecny świat sobie z nią radzi. Nie jestem pewna, czy po przeczytaniu jego filozoficznych opowieści potrafię sobie odpowiedzieć na problem tego, jak radzić sobie z ciszą. Autor starał się nam przemycić pewne wartości, ukazać zmiany, jakie zaszły w społeczeństwie i jego ciągły pęd do przodu. Momentami muszę przyznać, że nieco męczyły mnie jego wywody. Oczywiście były też fragmenty, które mnie dotknęły i w jakiś sposób zapadły w pamięć.
Jeden z nich to zdecydowanie ten krótki fragment:

Z tym stwierdzeniem zgadzam się w stu procentach. Erlin Kagge bardzo często podkreśla znaczenie drobnych chwil, które zazwyczaj nam umykają i dopiero wtedy zauważamy, jak wielkie miały dla nas znaczenie. Te historie pokazują, że nawet to, co wydaje się nieistotne, może nieść ze sobą pewne znaczenie.

"Cisza"to zdecydowanie książka dla tych, którzy lubią chwilę kontemplacji nad przeczytanym słowem. Jednak w moim odczuciu pewne rozdziały były nieco zbyt rozwodnione i mgliste. W każdym razie, jeżeli jesteście fanami filozoficznych rozważań, przeczytajcie i oceńcie sami.