Terytorium recenzja

„Jeśli żołnierz strzela, to nie jest mordercą, jest bohaterem”.

Czy na pewno, człowiek czujący zagrożenie jest w stanie realnie ocenić sytuację? Przecież to jest działanie pod impulsem, ratowanie własnego życia, chwilowy przypływ ogromnej adrenaliny. To jest chwila, moment. Przecież w takiej sytuacji, staramy się zrobić wszystko, aby to nam nie stała się krzywda, stajemy się bohaterami własnego losu. Niesiemy je we własnych rękach, a je możemy przecież ubrudzić krwią.

Sięgając po tę powieść, nie wiedziałam do końca, jak mam się na nią nastawić. Przecież znamy ten zawód, z telewizji, gazet czy filmów. A może tak naprawdę wydaje nam się, że znamy. Przecież są to ludzie, nie dokładnie tacy jak my, bo jednak na swoich barkach mają o wiele większe ciśnienie, szczególnie wykonując swoją pracę. Może dlatego są tak chwaleni, a my uznajemy ich za bohaterów.

Autorka skrupulatnie buduje napięcie, dostarczając kolejnych elementów akcji.
Powoli nadając szczegółom pewną dozę nie dopowiedzeń, sprawia, że nasza ciekawość rośnie, coraz mocniej doszukujemy się wszystkich tych nieprawidłowości, błędów. Dwa organy, które powinni ze sobą współpracować, stają naprzeciw siebie, po przeciwnych stronach barykady.

„Lepiej wychodziła mu obsługa karabinu maszynowego niż ratowanie ludziom życia, a teraz się okazało, że ma jeszcze jeden talent, umie poruszać się cicho jak kot”.

Dwutorowość akcji, pokazanie punktu widzenia obu stron, nasuwa pytanie, która z nich ma rację? Przecież powinna ona być jedna, wspólna, a pomiędzy nimi jest wbity topór, a my czekamy, kiedy przechyli się na odpowiednią szalę.

Jako społeczeństwo, w jakimś stopniu już straciliśmy zaufanie do części służb prawa, poprzez to, co widzimy na ekranach telewizorów czy może znamy z własnego doświadczenia. Kolejny raz możemy uważać, iż nasza prawda, którą uznajemy, jest jak najbardziej trafiona.

Autorka daje nam historię, którą można by przełożyć na realia. Popatrzmy, przypomnijmy sobie różnorakie sytuacje, a później spróbujmy porównać zachowania bohaterów. No cóż, nie było tak trudno, jak moglibyśmy początkowo zakładać.

Wyidealizowany obraz, właśnie legł w gruzach.