Terapeuta recenzja

Niektóre książki mają w sobie tę magnetyczną siłę, która każe przewracać kolejne strony, mimo że doskonale wiemy, dokąd prowadzi fabuła. "Terapeuta" Moniki S. Wolf działa zupełnie odwrotnie – im dalej, tym bardziej chciałam uciec. Nie w ramiona tajemniczego psychoterapeuty, nie w wir zmysłowych uniesień, ale jak najdalej od tej historii, której potencjał rozpłynął się w morzu klisz, uproszczeń i naiwnej dramaturgii.

Anita Kamińska to kobieta pogubiona, nieszczęśliwa i – jak się okazuje – boleśnie nieoryginalna. Jej małżeństwo dryfuje w stronę katastrofy, a desperacka próba ratowania relacji poprzez otwarty związek kończy się dokładnie tak, jak można się tego spodziewać. W poszukiwaniu sensu (czy raczej sensacji) bohaterka ląduje w gabinecie Tomasza Orłowskiego, który ma być nie tylko lekarzem duszy, ale i postacią o mrocznej aurze. Niestety, jego psychologiczne kompetencje są równie przekonujące co wątek kryminalny, który autorka wciska w fabułę niczym zbędny ozdobnik.

Styl powieści to osobna kategoria rozczarowań. Dialogi brzmią tak, jakby bohaterowie czytali kwestie z kiepskiego scenariusza, a ich wewnętrzne monologi przypominają wpisy z pamiętnika nastolatki odkrywającej burzę hormonów. Nie ma tu subtelności ani napięcia, które sprawiłoby, że uwierzymy w emocjonalne rozdarcie Anity. Są za to sztucznie podkręcane dramaty i erotyczne uniesienia, które bardziej śmieszą niż ekscytują.

Autorka próbuje stworzyć mieszankę psychologicznego thrillera, powieści obyczajowej i historii o erotycznej obsesji, ale wychodzi z tego coś, co najłatwiej opisać jako literacki fast food – szybko skonsumowany, niezdrowy i pozostawiający niesmak.

Czy "Terapeuta" ma jakiekolwiek walory? Może dla czytelników, którzy szukają lekkiej, niezobowiązującej rozrywki i nie przeszkadza im powierzchowność postaci oraz fabularne skróty rodem z telenoweli. Dla mnie jednak była to lektura, która nie dostarczyła ani emocji, ani refleksji, ani nawet porządnej dawki guilty pleasure. Jeśli literacka terapia miała mnie poruszyć, to jedynie do zamknięcia książki z westchnieniem ulgi.