Śmierć pani Westaway recenzja

„Śmierć Pani Westaway” to kryminał niespieszny, bardzo dopracowany i przemyślany. Czy w związku z tym skradł moje czytelnicze serce? Niestety, nie do końca. Muszę być sprawiedliwa i oddać autorce hołd za pomysł i sposób poprowadzenia tej historii. Mnie jednak do końca nie przekonała, ja momentami czułam irytację, a nawet znużenie. Hal, główna bohaterka, działała mi na nerwy, a przecież powinnam współodczuwać jej stratę, strach, dzielić nadzieję na rozwiązanie jej kłopotów. Jej wieczna niemoc do wypowiadania pełnych zdań doprowadzała mnie do szaleństwa. Ale do treści naprawdę nie mogę się przyczepić.

Hall (Harriet) straciła matkę, stało się to trzy lata wcześniej, a ona wciąż nie może pogodzić się z jej bezsensowną śmiercią. Odtąd musi radzić sobie w życiu sama. Nie ma na świecie nikogo, kto mógłby ją wesprzeć, dodać otuchy, przytulić i powiedzieć: Nie martw się, razem damy sobie radę. Kontynuuje pracę swojej matki, wróżąc z kart tarota w budce na molo w Brighton. Niestety jej spokojne dni zmierzają ku końcowi, nadchodzi czas spłaty wcześniej zaciągniętych długów. Osoby, u których się zadłużyła, nie mają skrupułów w egzekwowaniu swoich należności.

Wtedy Hal dostaje list, który wywróci jej życie do góry nogami. Okazuje się, że być może nie wiedziała wszystkiego o przeszłości swojej matki. Wygląda na to, że gdzieś tam jest rodzina, o której nie miała zielonego pojęcia, a jej zmarła babka Hester Wasteway, uwzględniła ją w swoim testamencie. Hal udaje się do posiadłości w Kornwalii, aby wziąć udział w pogrzebie osoby, której nigdy nie poznała oraz w odczytaniu testamentu. Od tej pory nic nie będzie już takie samo.

Ruth Ware jest brytyjską autorką, której debiutancka powieść „W ciemnym, mrocznym lesie” trafiła na listy bestsellerów „New York Timesa” oraz „Sunday Timesa” i była nominowana do wielu nagród literackich. To było moje pierwsze spotkanie z tą panią, nie wiem, czy sięgnę po inne jej książki, ale nie zarzekam się, że tego nie zrobię. Jak wiele razy wspominała, każda książka musi trafić na właściwy moment, być może ten moment nie był najlepszym do sięgnięcia po historię kryminalną.