Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny recenzja

„Mówili, że wojny nie będzie.

Pierwszego września na miasto spadły bomby.

Mówili, że to za chwilę minie, że zaraz przyjdą alianci.

Nikt nie przyszedł, poza Sowietami, którzy zaatakowali z drugiej strony, zamykając państwo w kleszczach.

Mówili, że mamy cywilizowany świat i żaden akt barbarzyństwa nie może się odbyć bez powszechnej reakcji, bez odzewu i wymierzenia sprawiedliwości.”

Wszyscy wiemy, że nic nie było na chwilę. Wojna rozpanoszyła się na długie lata, a jej niszczycielska siła pochłonęła miliony niewinnych istnień, zniszczyła dobro i wiarę w człowieka. Wrzesień to czas, w którym szczególnie pielęgnujemy i hołdujemy pamięć o tamtych czasach. To przecież nasz obowiązek i powinność. Pamiętać i zrobić wszystko, aby to piekło już nigdy się nie powtórzyło.

„Taniec pszczół” to analogia składająca się z jedenastu wyjątkowych opowiadań, z który emanuje strach, ból i cierpienie, ale też odwaga i poświęcenie. Tak wyjątkowych, ze trudno mi ubrać w słowa emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury. Czytałam po jednym opowiadaniu dziennie, żeby niczego nie uronić. Każde musiałam przemyśleć, przeanalizować na spokojnie, by historie bohaterów utrwaliły się w mojej głowie. Bym mogła zrozumieć, w jak okrutnej rzeczywistości przyszło im żyć. Rzeczywistości, w której zatarła się granica między moralnością a podłością. A powiem Wam, że podłość ludzka nie zna granic. Historie ludzi, którzy nasi Autorzy ubrali w słowa są dojmujące i bardzo realne. Trudno oprzeć się wrażeniu, że to wydarzyło się naprawdę. Aż serce się ściska, gdy uświadomimy sobie ile upokorzenia, strachu i bólu musieli znosić, by przetrwać lub ocalić najbliższych. Nie umiem sobie tego nawet wyobrazić. Wojna odebrała tym ludziom wszystko. Zniszczyła człowieczeństwo, zabrała duszę i rozdarła serca.

Jest to bez wątpienia najlepsza antologia, jaką czytałam w tym roku. Dziesięć znanych i cenionych Autorek oraz jeden wybitny Autor stworzyli coś niepowtarzalnego, coś, co każdy powinien przeczytać. Każde opowiadanie jest szczególne i wzruszające. Trudno mi wskazać najlepsze. Wszystkie zasługują na uznanie. Dziękuję Autorkom i Autorowi, za tak wspaniałe i niebanalne historie, które niosą ze sobą przesłanie dla nas i przyszłych pokoleń. To była piękna i wartościowa lektura.