Takeshi. Taniec tygrysa recenzja

Drugi tom serii Takeshi Taniec tygrysa Mai Lidii Kossakowskiej w sumie niczym mnie nie zaskoczył. Był dla mnie tak samo zagmatwany jak pierwsza część.

W tym tomie poznajemy dalsze losy Cienia śmierci. Nie jest z nim dobrze. Nowy porządek walczy ze starym. Wydarzenia z Wakuni oraz Antilii są od siebie zależne. Czy Haru będzie mogła wrócić do domu? Czy Yoshitaki poniesie karę swej zdrady? Czy protekcja Tygrysa pomoże?

Trudno mi się czytało ten tom. Są kwestie których nie rozumiem. Pierwszy tom wydał mi się bardziej przystępny. Połączenie czarów z technologią, demonami czy voodoo wydaje się fascynujące jednak pozostawiło mnie z mieszanym uczuciami. Nie wiem czy jest to rodzaj fantastyki która jest dla mnie. Oczywiście nie mogę się tu przyczepić do kreacji bohaterów czy stylu autorki. Ale jest to dość specyficzne. Myślę, że miłośnicy japońskich sznytów bardziej się tutaj odnajdą. Trzeci tom przede mną z którym z pewnością się zapoznam i który pomoże mi całościowo ocenić tę serię. Na razie jest dość średnio. Ale to tylko moje subiektywne odczucia. Ten cykl jest dla mnie pewnego rodzaju wyzwaniem. Wracając do fabuły na pewno moim większym zainteresowaniem cieszyły się wydarzenia w Wakuni. Losy Cienia, Haru i Yoshitakiego. Najbardziej się do nich przywiązałam. Losy Antilii są dla mnie nie do końca zrozumiałe. Mam nadzieję, że w ostatniej części wszystko się zazębi, wyjaśni i stanie się spójne. Bardziej do gustu przypadły mi opisy walk mieczem niż czary mary. Oby autorka w trzecim tomie poszła bardziej w tę stronę.

"Nadchodzi czas kiedy wszyscy zatańczą taniec śmierci
Zmiany są nieuchronne, wszystko zmierza do konfrontacji. Człowiek z Hakiem przychodzi cicho niczym anioł śmierci, Jaguar nerwowo szczerzy kły w ciemności, Sancto bandito spokojnie strząsa krew z ostrzy, ale wszyscy czekają na przebudzenie Tygrysa.
Człowiek zwany niegdyś Cieniem Śmierci wkroczył między szprychy odwiecznego koła przemian. Lecz z pewnością pragnął, aby jego broń potraktowano z szacunkiem i należną miłością. Rei zamierzał złożyć Blask w odległej, górskiej świątyni jako pewnego rodzaju relikwię po zmarłym przyjacielu. Łudził się jednak.
Takeshi nie oblecze kolejnego ludzkiego ciała. Odradza się właśnie jako ashura, wojowniczy demon, który będzie nieustannie ginął i powstawał z martwych tylko po to, żeby znów stawać do walki."