Tajemnicza Studnia recenzja

Tomasz Siwiec "Tajemnicza studnia".

Opowieść o czwórce przyjaciół, którzy próbują rozwikłać pewna zagadkę. Właściwie to tajemnicę studni, ale także tajemnicę małej miejscowości, w której mieszkają. A wszystko zaczyna się od tego, gdy Renia traci swojego ukochanego chomika. Zamiast zakopać go, postanawia pochować go w nieczynnej studni znajdującej się w pobliskim lesie. Chomik wraca do życia. Krysia zwana Kreską postanawia tego samego spróbować z zachowaną sierścią ukochanego psa. Albert natomiast postanawia przekonać się, czy to wszystko prawda, tym samym wskrzesza swoją rybkę. Tylko Kazio pragnie, aby jego mama była zdrowa. Powrót pupili to tylko początek przygody, bowiem na światło dzienne wychodzą po kolei tajemnice z przeszłości i tragedie, które się kiedyś wydarzyły. Grupka przyjaciół postanawia za wszelką cenę ujawnić prawdę.

Już po samym opisie można się spodziewać mega nawiązania do Stephena Kinga "Smętarz dla zwierzaków". Zamiast cmentarza rolę główną gra studnia. Mamy powrót do życia zwierząt. Ale na tym się kończą podobieństwa. "Tajemnicza Studnia" to spokojniejsza wersja...Tak jakby druga część książki to szukanie odpowiedzi, dążenie do poznania prawdy. A niestety, prawda okazuje się być bardziej brutalna i nieprzewidywalna.

Znajdziemy tu także nawiązanie do czarownic, magii, mikstur, legend czy pradawnych wierzeń. Ale nie liczcie na obszerną informację. Raczej to luźne powiązania. Znajdziemy lincz... właśnie przez intrygi, kłamstwa i wierzenia.

Bardzo przyjemnie się czytało, aczkolwiek strachu tu nie znajdziemy (No chyba, że chodzi o grono odbiorców młodszych, to jak najbardziej jestem skłonna myśleć, że może powodować szybsze bicie serca). Wbrew pozorom, nie oczekiwałam grozy. Wręcz przeciwnie. Potrzebowałam lekkiej lektury, która nie będzie monotonna i nudna.

Polubiłam dzieciaki, zgraną paczkę przyjaciół. Fajnie było poczuć małomiasteczkową aurę. Wzruszylam się przy fragmentach związanych ze zwierzakami (poleciały nawet łzy w pewnym momencie).

Książka ma głębszy przekaz. Dlatego pomimo, iż lektura może wydawać się dla dzieci i młodzieży, warto ją przeczytać, dla własnego relaksu, dla klimatu małych miejscowości, dla piękna przyjaźni, dla bezinteresownej miłości, dla prawdy.

Podobało mi się, pomimo pierwszego sceptycznego podejścia (uwielbiam Stephena Kinga i to zapewne dlatego). Zrelaksowałam się przy lekturze (Na ile tylko mogłam...). Nie nudziłam się. Po prostu dobrze się bawiłam.