Tak szybko się nie umiera recenzja

Z młodością wiążą się zwykle Nasze najlepsze wspomnienia. Tomek Wójcicki, bohater książki autorstwa Jacka Paśnika pt. „Tak szybko się nie umiera”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa W.A.B, dzieli się z Nami tym, co w jego młodości najlepsze i najgorsze zarazem. Nie brak w tej opowieści bólu i cierpienia w wymiarze dosłownym i metaforycznym a jednak z wielką ciekawością śledzimy losy syna miejscowego szewca oraz koleje życia innych mieszkańców Urocza, które wcale urocze nie jest.

Małe miasteczko, 1982 rok. Po „karnawale Solidarności” pozostały tylko wspomnienia i areszty pełne przedstawicieli tego ruchu związkowego. W cieniu jednostki Ludowego Wojska Polskiego toczy się typowa dla tamtych czasów egzystencja. Tomek, Zośka i Staszek stawiają pierwsze kroki w dorosłość. Poznają smak inicjacji seksualnej, chcą zarobić pierwsze własne pieniądze i, jak to bywa u młodych, są przekonani, że mogą zmienić świat, który chwilowo kurczy się do granic Urocza. Mają przed sobą najdłuższe wakacje w życiu. Nie wiedzą wtedy jeszcze, że to lato odmieni ich na zawsze.

Narracja zręcznie przenosi Nas do czasów słusznie minionego ustroju i splata losy młodego maturzysty i Baby z Błoni, nazywanej w okolicy Żydówą. Tych dwoje zupełnie niespodziewanie połączy niewidoczna nić zależności. Samotni, napiętnowani przez okolicznych mieszkańców, wojsko i milicję bohaterowie odkrywają przed Nami sekrety własne, swoich rodzin i tajemnice państwowe, o których wolelibyśmy nie wiedzieć.

Ogromne wrażenie robi na czytelnikach ten wykreowany na kartach powieści małomiasteczkowy klimat lat 80.-tych XX wieku. Tym większe, że sam autor urodzony ponad dekadę później, nie mógł skorzystać przy kreacji świata przedstawionego z własnych wspomnień związanych z tamtym okresem. Widać wcale nie trzeba czegoś przeżyć, by umieć o tym interesująco opowiedzieć a Jacek Paśnik potrafi robić to po mistrzowsku.

„Tak szybko się nie umiera” to wartościowa opowieść o młodzieńczej przyjaźni, potędze propagandy politycznej i wreszcie o tym, jak łatwo jest zniszczyć ludzkie życie. To wspaniała historia z gatunku tych, nad którymi zdecydowanie warto się pochylić.