Lepidoptera recenzja

„Lepidoptera” to zbiór wierszy podzielony na trzy części. Części, na które składa się życie motyla, uskrzydlonego wielobarwnie owada o krótkim życiu, jego przemijaniu i ulotności chwil porównanym do naszego, również krótkiego życia widzianego w różnych barwach.

Larwa – korzenie, ta część wierszy to powrót do wspomnień zapisanych w naszej podświadomości, które kojarzą się z bólem, cierpieniem, lękiem i samotnością. Życiu, które nie było usłane różami, które „wciąż cofa zegar do starych ran” i otwiera wciąż nowe, na które „powoli zaczyna brakować miejsca”. Ale również chwilami prób, by zrozumieć, dlaczego i znaleźć siłę, by „odciąć pępowinę” i nie oglądać się za siebie.

Poczwarka - bunt; niezgadzanie się na bycie czyjąś „marionetką”, pacynką przepychanek”. W pewnym wieku dojrzewamy i mówimy stop! dość! chcę wytyczać swoją własną drogę, którą będę podążać. Samemu uczyć się na własnych błędach i patrzeć w przyszłość, by zacząć w końcu żyć, nie oglądając się wstecz.

Imago – owoc; to spojrzenie na świat zupełnie w inny sposób, badanie go i uczenie się wszystkiego jakby na nowo, aby był bardziej przyjazny.

Życie motyla jest pełne zaskakujących przemian i fascynujących zwrotów akcji. Żyje szybko, bo ma zaledwie trzy tygodnie. Porównując nasze życie i zamykając je również w tym krótkim czasie, wybrałabym to, co było piękne, niepowtarzalne i sprawiało mi wielką radość. Czym mogłabym się cieszyć po kres życia. Autorka ukazała życie, jakie po prostu jest, nie tylko w pięknych barwach, ale ubrane w szarość, ból i cierpienie.

Anna Paszkiewicz ma dar tworzenia pięknych metafor i potrafi wzruszyć i zaskoczyć czytelnika. Nie przebiera w słowach. Pisze, jak czuje. W tomiku „Lepidoptera” znajdziecie ponad sześćdziesiąt wierszy, krótszych bądź dłuższych, pozwalających na pewne refleksje i przemyślenia. Serdecznie Wam polecam.

Za piękną dedykację dziękuję serdecznie autorce Annie Paszkiewicz.