Diabelski krąg recenzja

Ta historia złamała mi serce. Na szczęście jej zakończenie posklejało mi je.

"Diabelski krąg" to sentymentalna wędrówka do przeszłości, do życia prokurator Gabrieli Seredyńskiej, o którym ona sama chciała raz na zawsze zapomnieć. Czy pogrzeb zmarłego ojca stanie się okazją do definitywnego zamknięcia drzwi do tej niechcianej przeszłości? A może będzie wręcz odwrotnie?

Pięknie Autor snuł tę opowieść okraszając ją cudownymi opisami otaczającej przyrody. Było to na tyle przyjemne, że pozwalało mi na chwilę zapomnieć o tych wszystkich dziwnych i niepokojących rzeczach, które działy się w powieści.

Przeczytane strony książki odkrywały przede mną coraz to nowe fakty, które kłębiły się w mojej głowie. Analizowałem je. Szukałem dla nich wyjaśnień. Otumaniony i otępiały drążyłem dalej... jednak to do czego doszedłem tego się nie spodziewałem, nie byłem na to gotowy, nie chciałem tego.

Autor niejako "przymusił" mnie do zajrzenia w głąb siebie, do zracjonalizowania tego co tutaj doświadczyłem, czego stałem się częścią.

Im dalej brnąłem z tę historię tym większy odczuwałem opór przed otworzeniem drzwi, za którymi rozgrywało się życie Gabrieli i jej bliskich – zbyt intymne, bym mógł w nim uczestniczyć. Z drugiej strony musiałem nacisnąć klamkę i otworzyć je – tylko w ten sposób mogłem dojść do prawdy.

Wraz z prokurator Seredyńską krok po kroku odkrywaliśmy różne tajemnice, które były częścią społeczności jej rodzinnej miejscowości. To na co natrafiliśmy w pewnym momencie przerosło wszelkie nasze oczekiwania. Nie byliśmy na to gotowi. To odkrycie wstrząsnęło nami. Czuliśmy się sparaliżowani.

W poszukiwaniu prawdy miałem w pewnym momencie poczucie, że jestem "jak rycerz bez zbroi, miecza i pocztu, próbujący ustalić, gdzie jest smok i z której strony ewentualnie zaatakuje". Dopadały mnie momenty zniechęcenia – po moich żyłach i synapsach w mózgu rozlewał się marazm i stagnacja. Traciłem energię...

Potrzebowałem spokoju, by zebrać myśli i iść dalej, do przodu po prawdę, by poznać odpowiedzi na pytania gnieżdżące się w moim umyśle.

Czy je znalazłem? Tego nie zdradzę. Musisz sam, a, sięgnąć po tę książkę, by się o tym przekonać.

"Jedno kłamstwo pociąga za sobą drugie, a tamto z kolei wymusza trzecie. I ani się człowiek obejrzy, a jest już w miejscu, w którym w żadnym razie nie chciałby być, i musi robić rzeczy, na które wcale nie ma ochoty".
__________________
Podczas lektury tej książki towarzyszył mi las. Mój piękny kaszubski zakątek. W nocy otaczała mnie ciemność i cisza, dzięki którym zmysły się wyostrzały, a czytana opowieść wybrzmiewała we mnie zdecydowanie silniej. Polecam! Czytaj!