Szymek recenzja

Sięgając po tę książkę nie przypuszczałam, że przyjdzie mi obcować z historią tak trudną, dołującą i pozbawioną nadziei. Po skończeniu lektury czuję się wyczerpana psychicznie i wiem, że ta opowieść przez długie tygodnie pozostanie w mojej głowie. Jednak mam świadomość, iż to powieść, która ma w sobie ogromną moc: zmusza do refleksji, drapie sumienia, nie pozwala udawać, że pewne sprawy nas nie dotyczą. Krzyczy wręcz: obojętność zabija, konformizm rani, brak tolerancji prowadzi do nieszczęścia.
"Szymek" to tylko z pozoru kryminał, gdzie jest zbrodnia i kara, ofiary i oprawcy. Tak naprawdę to poruszająca historia o poszukiwaniu samego siebie, często wbrew rodzinie, otoczeniu, całemu światu, który reaguje agresją pod którą ukrywa się strach i niewiedza.

Piotr Kościelny zabiera czytelników w lata 90-te ubiegłego wieku, kiedy to nasz kraj zrzucał z siebie jarzmo wielu lat komunizmu a szara rzeczywistość powoli nabierała kolorów. Rodzący się kapitalizm przywiał poczucie wolności, dobrobytu będącego na wyciągnięcie ręki ale też wielu uświadomił, że w tym wyścigu po lepsze życie są na straconej pozycji. Szerzące się bezrobocie, niepewność jutra, praca ponad siły to rzeczywistość rodziny Dąbrowskich. Ich walka o lepsze lepszą przyszłość dla swoich synów wydaje się walką, którą przegrali już na starcie. Jednak nie przypuszczają, że przyjdzie im się zmierzyć z tragedią, przy której ich poziom życia w wolnej Polsce jest sprawą błahą i nieistotną. Ich młodszy syn Szymek rzuca się pod pociąg a kilka dni później samobójstwo popełnia starszy z chłopców Tomek, rzucając się z dachu.
Zgony te wzbudzają zainteresowanie śledczych, którzy starają się ustalić co pchnęło chłopców do tego by pożegnać się z życiem.
Sprawę prowadzi Piotr Żmigrodzki, policjant walczący z własnymi demonami za pomocą alkoholu, od którego nie stroni nawet w trakcie służby. Chce odkryć prawdę i ukarać winnych. Szybko udaje mi się ustalić, iż zło czaiło się w otoczeniu chłopców: w szkole, na podwórku, w kręgu znajomych. Wystarczyła iskra, by wywołać pożar, którego nie dało się już opanować.

Lektura "Szymka" tak mnie poruszyła, że przez dłuższą nie miałam ochoty na czytanie. Historia ta powracała do mnie, burząc mój wątły spokój i dobre samopoczucie. Wiem jednak, że takie książki są potrzebne aby wstrząsnąć i poruszyć sumienia. Polecam!