Sztuka mówienia "NIE" recenzja

Przyjaciel często mi powtarzał, że powinnam być bardziej asertywna, dlatego stwierdziłam, że ta książka może mi pomóc. Po przeczytaniu pierwszej części miałam bardzo mieszane uczucia, gdyż nie dowiedziałam się za dużo. Jedynie jak odróżnić asertywność od agresywności. Większość tej pierwszej części zajmowały treści co w tej książce jeszcze będzie, czego możesz się z niej nauczyć. Trochę jest to słabe, mówiąc kolokwialnie. Sam tytuł i spis treści mówi o czym jest książka, więc nie ma sensu co drugie zdanie tego powtarzać, myślę że autor chciał po prostu "zapchać" czymś strony.

W kolejnych częściach już na szczęście tego nie widać. Co mi się spodobało w drugiej części? Poruszenie terminu szantażu emocjonalnego, choć nie w zadowalającej długości. Rozdziały są bardzo zwięzłe, mimo że takie jak ten mogłyby być szerszej wyjaśnione.

Trzecia i czwarta część jest bardzo podobna do siebie. Choć to czwarta wydaje się mi bez większego sensu. Ukazane są w niej konkretne przykłady jak odmawiać, ale przecież tych przykładów jest w książce 10 a w życiu nieskończenie wiele. Rozumiem że na czymś autor musiał się wzorować, ale nie pasuje mi to wszystko.

Dochodzę do wniosku że takie pouczające książki nie są dla mnie. Bo przecież nie muszą być dla wszystkich. Męczyło mnie czytanie jej. I jednak uznałam, że nie mam dużego problemu z odmawianiem.

Co mnie jeszcze zraziło? Po "skończeniu treści książki" było ładne zakończenie, promocja innych książek tego autora. Ale to właśnie nie był koniec! Po tym wszystkim jest dodane jeszcze 50 stron z innej książki. Jak napisałam wcześniej mnie to zraziło, choć innym może się podobać, bo przecież płacą za jedną, a mają półtora. Ja uważam że to jest kolejna promocja autora.

Dodany fragment dotyczy produktywności. Chyba spodobał mi się bardziej niż cała książka o asertywności. Pewnie to też miał na celu. Znajdziemy w nim 11 porad jak być bardziej produktywnym i jak sobie radzić z wielozadaniowością czy też planem dnia.