Sztorm stulecia. Oryginalny scenariusz recenzja

King jak wiadomo ma wiele wspólnego ze środowiskiem filmowców. Często współpracuje przy produkcji swoich ekranizacji, pisze scenariusze a nawet raz sam stanął za kamerą. Jednak pod koniec lat dziewięćdziesiątych zrobił coś, czego nie robił nigdy. Zdecydował się wydać drukiem nie powieść, a swój autorski, całkowicie samodzielny scenariusz. Ukazał się wraz z nakręconym na jego podstawie serialem telewizyjnym i stał się czymś więcej niż tylko fanaberią pisarza czy kolejną wydawniczą ciekawostką.

Wysepka Little Tall przygotowuje się do nadejścia zimowej burzy. Meteorologowie zapowiadają sztorm stulecia. Tymczasem na wyspie pojawia się tajemniczy przybysz. Andre Linoge znaleziony zostaje obok zwłok zamordowanej przez siebie staruszki. Siedzi spokojnie w jej fotelu, trzymając zakrwawioną laskę z głową wilka. Zostaje aresztowany, ale to dopiero początek koszmaru. Zaczynają ginąć kolejni ludzie a wszystkim z celi kieruje Linoge. Mieszkańcom wyspy mówi tylko: “Dajcie mi to, czego chcę, a odejdę”.
Czego żąda? Czy wyspiarze stawią czoła złej mocy, która zakradła się do Little Talls, odsłaniając przy tym skrywane od lat tajemnice?

Sztorm stulecia to wyjątkowa pozycja z dorobku Kinga, bo napisana w formie scenariusza. To dość rzadko upowszechniana forma wyrazu. Do scenariuszy najczęściej mają wgląd tylko reżyserzy i członkowie ekip filmowych. Może dlatego do książki podchodziłem z rezerwą. Zastanawiałem się jaki będzie mój odbiór Sztormu. Jak stworzę w głowie świat bez opisów, na podstawie samych tylko dialogów i krótkich przypisów, które napisane są, jak to w scenariuszu, na potrzeby realizacji filmu.
Okazało się jednak, że moje obawy się nie potwierdziły. Stephen King jest mistrzem narracji, a czytając Sztorm stulecia, czujemy się jak na sali kinowej. Przed oczami mamy każdą scenę, bohaterów i przeżywamy z nimi troski, odczuwamy ból i strach.
Dodatkowym atutem jest ładne wydanie książki. W środku znajdziemy ilustracje zawierające kadry z filmu a na okładce tajemniczą i bardzo ładną ilustrację Jacka Kopalskiego, jednego z najlepszych “kingowych” grafików.

Sztorm stulecia czyta się jak dobrą powieść i nietypowa forma zastosowana przez pisarza w najmniejszym stopniu nie utrudnia odbioru. Wręcz przeciwnie - czujemy się jak byśmy tam byli. Obowiązkowa pozycja dla fanów Stephena Kinga i nie tylko.