Szóstka wron recenzja

Bez dwóch zdań muszę przyznać silne, mocne 10/10. „Szóstka wron” autorstwa Leigh Bardugo zafascynowała mnie od samego początku i z ciężkim sercem dotarłam do ostatniej strony, tak bardzo nie chciałam kończyć tej książki i odkładać ją na półkę.

Sześcioro niebezpiecznych wyrzutków i jeden niewykonalny skok do przeprowadzenia...

Kaz Brekker otrzymuje okazje do wzbogacenia się ponad wszystkie swoje wyobrażenia, jedynie, co musi zrobić to wykonać zadanie, które z pozoru wydaje się niewykonalne. Jednak Kaz doskonale wie, że ma szansę tego dokonać, ale żeby to zrobić, potrzebuje ludzi, którzy są równie niebezpieczni, co zdesperowani, aby podjęli się tej z pozoru samobójczej misji.

Wprost nie mogłam się oderwać od tej historii. Wraz z rozpoczęciem szóstki, wiedziałam, że znajdzie się ona na mojej półce chwały. „Szóstka wron” jest fenomenalna i aż dziwie się samej sobie, że wcześniej po nią nie sięgnęłam. Historia opisana w tej książce przewyższa wszystkie inne, które do tej pory przeczytałam. Jest unikatowa, oryginalna i równie tajemnicza.

Spodobało mi się prowadzenie narracji z punktu widzenia innych bohaterów. Jest to coś, czego zawsze brakuje mi w wielu innych pozycjach. Zawsze chce się poznać przeszłość innych postaci, a tutaj mamy obszerną ilość zmiennych narracji, uwierzcie mi, nie da się w tym pogubić. Bardugo doskonale spisała się w tym, co napisała.

Autorka stworzyła wspaniały świat Griszów, który mieliśmy okazję poznać w „Shadow and bone”, ale muszę rzecz, że tutaj w szóstce przebiła moje najśmielsze oczekiwania. Poza Griszami, mamy okazję także poznać inne niebezpieczne gangi, które nie raz zaparły mi dech w piersi. Umiejętności, jakie posiadają poszczególni bohaterowie, są niezwykłe i każdy na swój sposób jest inny i unikatowy.

Niezmiernie spodobała mi się postać Kaza Brekkera, chłopaka, który niejedno w życiu przeszedł, a ma zaledwie 18 lat i umysł geniusza. Większość głównych bohaterów to jeszcze dzieci, a każdy z nich posiada wzruszająca przeszłość, która chwyta za serce. Oprócz Kaza moją faworytką stała się sprytna Inej, która okazała się niezmiernie interesującą postacią.

Pomimo tego, że akcja w tej książce jakoś nadzwyczajnie szybko nie płynęła, to nie odebrało jej to żadnego uroku i zainteresowania. Każdy szczegół, każdy fragment został doskonale dopracowany i przyznam, że 496 stron, to nadal dla mnie za mało!

Cieszę się z tego, że na swojej półce mam już drugą część „Szóstki wron” i na spokojnie mogę się za nią zabrać!