Szósta klepka recenzja

Jeżycjada Małgorzaty Musierowicz to już klasyka polskiej literatury dla dzieci i młodzieży. Oczywiście, nie tylko. Znam osobiście mnóstwo dorosłych osób, które serię uwielbiają. Pamiętam, że parę lat temu koleżanka poleciła mi „Szóstą klepkę”. Zaczęłam ją czytać, lecz szybko zrezygnowałam. Byłam przyzwyczajona do innych książek i tematyka pierwszej części Jeżycjady nie wydała mi się bliska. Spróbowałam więc drugi raz i… jestem tą powieścią całkowicie zauroczona.

Główną bohaterką jest Celestyna Żak, bardzo inteligentna, lecz zakompleksiona nastolatka. Mieszka w Poznaniu razem ze swoją zwariowaną rodziną. Akcja książki rozpoczyna się pożarem, spowodowanym przez małego Bobcia. Chłopiec często miewa zwariowane pomysły i sceny z jego udziałem zwyczajnie nie mogą nie być zabawne.

Rodzina Żaków niczym nie różni się od tysięcy innych, a to, co im się przydarza, może spotkać każdego z nas. Przyjaźń, pierwsze zauroczenia, kompleksy, szkolne kłopoty i przygotowania do świąt - brzmi znajomo? Niewątpliwie. Mimo że „Szósta klepka” została wydana w latach 70., opisywane sytuacje i bohaterowie wydają się niezwykle bliskie.

Małgorzata Musierowicz stworzyła powieść, która spodoba się zarówno dzieciom, jak i dorosłym czytelnikom. „Szóstej klepki” nie nazwę moją ulubioną książką, ale na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę. Dla niesamowitego klimatu, ciekawych bohaterów i sporej dawki humoru. To przeurocza powieść, którą z czystym sercem mogę, a nawet czuję się w obowiązku polecić. Przede mną jeszcze dziewiętnaście wydanych części Jeżycjady. Li i jedynie.