Wrota Mordoru recenzja

Hubert, główny bohater "Wrót Mordoru" zdecydowanie odbiega od typowego nastolatka, wykreowanego współcześnie przez media. Lubi się uczyć, ma pomysł na siebie, jest spokojny, kulturalny a jego najlepszą przyjaciółką jest jego starsza siostra, Janka. ⠀⠀
Kiedy rozpoczyna naukę w liceum, nazywanym popularnie "siódemką", jego największym zmartwieniem jest to, czy znajdzie tam jakiegoś kolegę. Ot, zwykłe rozterki chyba każdego z nas, kto przekraczał próg nowej szkoły bez stałego przyjaciela u boku. Jednak zamiast martwić się relacjami koleżeńskim, Hubert musi zmierzyć się z nauczycielem fizyki, panem Flopem. ⠀⠀
Tak, tak, pewnie myślicie, że każdy uczeń miał kiedyś jakieś problemy z gronem pedagogicznym i nie ma po co pisać o tym książki. Jednak Flop nie był normalnym pedagogiem. Był raczej psychopatą, który obrał tę drogę kariery, aby móc pastwić się nad młodszymi, uzależnionymi od niego ludźmi. Nikt, nawet koledzy i koleżanki z pokoju nauczycielskiego, nie potrafili mu się przeciwstawić. Dopiero Hubert podjął tą nierówną walkę ze starszym od siebie mężczyzną. A jej finał nie tylko mnie wgniótł w fotel. ⠀⠀
Tomasz Bruch, autor książki, to młody chłopak (młodszy nawet ode mnie, a ja czuję się bardzo młoda!) ale pisząc, wie co robi. Jest bardzo skrupulatny, logiczny i za to lubię męskich autorów - pisarki mają tendencję do skakania w czasie w fabule, wprowadzają więcej chaosu. Pisarze zaś systematycznie, powoli budują napięcie, prowadząc czytelnika do zaskakującego zakończenia. Bruch wykreował Huberta w taki sposób, że nie sposób jest go potępić, cokolwiek by nie zrobił. Czytelnik rozumie popełniane przez niego czyny, wie że z moralnego punktu widzenia nie są one akceptowalne, ale jednocześnie przyklaskuje mu, bo Flop to osoba, której chciano by zrobić krzywdę. Sama nie raz miałam ochotę wejść pomiędzy słowa zapisane na kartce i po prostu uderzyć Flopa w twarz - a to najpełniej świadczy o kunszcie pisarskim, skoro stworzona przez autora postać aż tak wpływa na czytelnika. ⠀⠀
Wróżę Tomkowi pisarką karierę. O ile dalej będzie pisał w taki sposób i brnął w obrany przez siebie kierunek,to za kilka lat będzie mógł poszczycić się sporą kolekcją książek własnego autorstwa.