Tiny Pretty Things recenzja

Okres szkoły dla wielu osób nie jest łatwy, każdy przechodził przez jakieś trudności związane z tym jakże specyficznym czasem w życiu. Jednak to co się dzieje w szkole baletowej przechodzi ludzkie pojęcie.

Książka opowiada historię trzech dziewczyn. Każda z nich jest inna, wyróżniająca się, jednak wiele je łączy.

Bette- utalentowana dziewczyna, mierząca się z wymagającą matką. Żyjącą w cieniu swojej starszej siostry Adele. Wyglądem idealnie pasuje do primabaleriny: zadbane blond włosy, perfekcyjna cera, jasna karnacja, smukłe ciało. Jest coś co niszczy to piękno, jest nim zbyt dominujący charakter, chęć dążenia do celu bez względu na skutki jak i cenę swoich poczynań. Swoje „wyrzuty sumienia”, problemy rodzinne kompensuje spożywając „tabletki”. Jest barwną postacią i ogrywa znaczącą rolę w całej historii, jednocześnie pokazując co dzieje się z człowiekiem zawistnym, uzależnionym.

June- cicha, „niewidzialna” tancerka. Jej matka jest Koreanką, natomiast ojciec Amerykaninem ( o którym nie wie nic więcej). Urodę ma azjatycką. Jest to dziewczyna dość zakompleksiona, przesadnie dbająca o dietę, przez co cierpi na niedowagę. Z czasem dbanie o linię przeradza się w problemy przypominające bulimię. Jest osoba oschłą, zazdrosną. Nie ma przyjaciół, jest mocno zazdrosna o inne tancerki. Idealne określenie tej postaci to „zawsze dublerka”.

Gigi- nowa dziewczyna w konserwatorium, która „nie pasuje”, ma bujne ciemne loki, czekoladową karnację, zawsze życzliwa, pełna uśmiechu, z charakterystycznym błyskiem w oku. Jest radosnym „motylem” w szkole baletowej. Bardzo utalentowana dziewczyna, która kryje poważną tajemnicę. Jednak z każdym semestrem zmienia się, staje się coraz bardziej zimna, traci swój blask.

Mimo tylu różnic wymienione dziewczyny łączy, chęć bycia najlepszą, chcą odgrywać tylko główne role, być prawdziwą primabaleriną, o której będą wszyscy mówili. Determinację przekładają na zwiększoną ilość treningów, rozciągania. Jednak nie występuje tam tylko i wyłącznie czysta rywalizacja.

Historia niby tylko trzech nastolatek w szkole baletowej, ale zwraca uwagę na wiele ważnych aspektów współczesnych nastolatków, którzy w zwykłej szkole borykają się z podobnymi trudnościami.

Książka podzielona jest na dwa główne akty, każdy z innych jest jednym semestrem w szkole baletowej. Każdy akt podzielony jest na spora ilość rozdziałów, które opisują historię widzianą i odczuwaną przez jedną z wcześniej wymienioną dziewczynę.

Cała konstrukcja jak dla mnie jest bardzo ciekawa, czułam się jak w teatrze na spektaklu, a każda z grających osób chce mieć chwilę mojej uwagi tylko dla siebie, pokazać się jak z najlepszej strony.

Pisana jest językiem prostym, jednak wiele jest używanych słów francuskich, typowo baletowych. Brakuje mi szczególnie na początku, wyjaśnienia danych słów.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl