Szkoła luster recenzja

Ewa Stachniak "Szkoła luster",

Jeśli lubicie powieści mocno zakorzenione w historii, choć nadal z dużą dawką fikcji, jeśli w powieściach historycznych zwracacie uwagę na ich tło, interesują was opisy życia, obyczajów, a nawet drobne szczegóły dotyczące chociażby strojów z epoki, jeśli wreszcie uwielbiacie, kiedy fikcja literacka okraszona jest postaciami, które żyły naprawdę bądź wydarzeniami historycznymi, a do tego ich tło odnosi się również do przemian społeczno-politycznych, obowiązkowo sięgnijcie po "Szkołę luster".

Dawno już nie miałam w rękach książki, w której wszystkie wymienione wyżej elementy, na które zawsze zwracam uwagę podczas lektury powieści historyczno-obyczajowej, tak ze sobą współgrały. Powodując, że wymyślona przez autora opowieść ożywa w mojej wyobraźni, przed oczyma mam poszczególne jej sceny, a losy jej bohaterów stają się mi szczególnie bliskie.

"Szkoła luster" przypomniała mi już jakiś czas temu czytaną, fantastyczną w warstwie fabularnej i historycznej osadzoną z resztą w podobnym czasie "Małą" Edwarda Careya. Tamtejsza Marie Grosholtz ma wiele cech wspólnych z Marie-Louise, paryską akuszerką, nieślubną córką nastoletniej Véronique, dziewczyny oddanej przez matkę na dwór Ludwika XV, aby tam spełniać wszystkie królewskie zachcianki.

Warstwa społeczna powieści wybrzmiewa tutaj w bardzo silny sposób. Najpierw ukazując położenie traktowanych instrumentalnie dziewcząt, nie mających nic do powiedzenia, które rodzice oddawali na królewski dwór w zamian za niewielkie wynagrodzenie, pozwalające na utrzymanie reszty rodziny. Potem, poprzez wplecenie historii madame du Coudray, pełniącej rolę królewskiej akuszerki, kobiety, która dzięki funduszom pochodzącym z królewskiego dworu mogła podróżować po Francji i szkolić inne kobiety w dziedzinie położnictwa. Zawarty w książce opis edukacyjnej maszyny akuszerskiej, jakże nowoczesnej jak na tamte czasy, naprawdę robi wrażenie. Gdybyście byli kiedyś w Muzeum Historii Medycyny w Rouen, jedyny egzemplarz, zrobiony z wikliny, płótna i wypchanej pakułami oraz gąbką skóry, można tam obejrzeć. Wreszcie jednak jest jeszcze jeden bardzo ważny element powieści, zwiastujący nadchodzące przemiany i jest nim rewolucja francuska.

Poza postaciami fikcyjnymi przez"Szkołę luster" przewija się plejada postaci autentycznych z królem Ludwikiem XV i madame de Pompadour na czele czy wspomnianą już przeze mnie królewską akuszerką. Nie brakuje również postaci związanych z rewolucją, które w tym wypadku obrazuje Georges Jacques Danton. Dobrze, że to nie pierwsza książka Ewy Stachniak, bo mam wielką ochotę kontynuować spotkanie z tą autorką, zaglądając chociażby do napisanej wcześniej "Katarzyny Wielkiej" czy też innych jej książek. Znacie może inne książki autorki ?