Szklany klosz recenzja

  Esther Greenwood w wieku dziewiętnastu lat otrzymuje stypendium i przyjeżdża do Nowego Jorku na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla kobiet. Nie potrafi się jednak odnaleźć w tym mieście szczęścia, zabawy, kariery i nocnego życia. Większość czasu spędza na miotaniu się pomiędzy redakcją a hotelem. Nie ma ochoty na zabawy, czuje się zniechęcona, na dodatek odkrywa, że dobre oceny z dawnej szkoły nie mają tutaj żadnego znaczenia. Nagle wszystko zaczyna wydawać jej się obojętne, przestaje myć włosy, zmieniać ubranie, z każdym dniem nasilają się u niej myśli samobójcze.
 ,,Szklany klosz" zawiera elementy biografii autorki - Sylvii Plath, która niecały miesiąc po wydaniu książki popełniła samobójstwo.
   Przejmująca i smutna do szpiku kości książka o powolnym popadaniu w obłęd i depresję. Pokazuje najpierw obojętność, później bezradność i pustkę. Warto przeczytać, chociażby po to, aby zrozumieć osoby, które borykają się z depresją na co dzień.