Miasto niesamowitości recenzja

       ,,Miasto niesamowitości" jest zbiorem dziewięciu opowiadań z pogranicza weird fiction, horroru, fantastyki oraz thrillera. Ich wspólnym mianownikiem i inspiracją jest Toruń. Z okładki dowiadujemy się, że historie zostały oparte na lokalnych legendach oraz autentycznych sprawach sprzed lat, co powoduje dodatkowy dreszczyk emocji.
       Pierwszą rzeczą, która od początku bardzo mi się spodobała w tej książce to ten charakterystyczny sposób pisania. Uwielbiam styl w jakim autor opisuje historie i konstruuje dialogi, to było coś co od razu zachęciło mnie do czytania. 
       Co do samych opowiadań: najmocniejszym było dla mnie ,,Bestia", inspirowane historią Leszka Pękalskiego. Po przeczytaniu musiałam odłożyć książkę  i ochłonąć. 
       Opowiadaniem, które lekko zmroziło mi krew w żyłach było ,,Trzecia trzydzieści trzy", ale to chyba dlatego, że od zawsze bałam się historii o duchach. Najbardziej spodobało mi się, a jednocześnie zasmuciło ,,W upalną noc". Natomiast jeśli chodzi o ,,Vilcabamba"- rozczarowało mnie zakończenie. 
      Generalnie jestem zbyt strachliwym człowiekiem i raczej unikam horrorów, ale ta książka zaciekawiła mnie do tego stopnia, że nie mogłam się oprzeć. I nie zawiodłam się. Jestem zachwycona tym debiutem Huberta Smolarka i z niecierpliwością czekam na jego kolejne, mam nadzieję równie dobre książki.