Bez tchu recenzja

Każda szanująca się romansoholiczka wie z jakich schematów składa się klasyczny romans historyczny. Anne Stuart piszę bardzo obrazowo, do tego dochodzi pewnego rodzaju przełamanie konwencji. Mało kiedy mamy do czynienia bowiem w takim typowym romansidle z bohaterem, który jest trwale okaleczony. A taki właśnie jest Lucian, z trwale uszkodzoną nogą i twarzą pokrytą bliznami. Mimo wszystko, potrafi swoim wewnętrznym urokiem oczarować. I właśnie taki jest dobry romans, gdzie bohaterowie pomimio swoich przywar nieubłagalnie zbliżają się do siebie. 
Jeszcze jedną, właściwie uroczo banalną rzeczą, która często pojawia się w romansach jest niechęć głównych bohaterów do siebie. Niechęć to może nawet zbyt delikatnie powiedziane. Jest to wręcz pogarda. Oczywiście z każdą kolejną przeczytaną stroną i z każdą kolejną emocją bohaterów jest ona mniejsza aczkolwiek zawsze lubiłam taki zabieg autorski.
Polecam przeczytać. Nie jest to słodka, polukrowana historia ale warto po nią sięgnąć. 
Anne Stuart pisze specyficznie, nie w podobny sposób co chociażby J. Lindsey czy K. Woodwiss a swoich bohaterów ubiera w barwną przeszłość.