Perfumeria na rozstaju dróg recenzja

Jeśli macie ochotę na przepiękną opowieść otuloną zapachem lawendy, paczuli, jaśminu, czy bergamotki z delikatną nutą piżma albo gałki muszkatołowej, która intryguje ciekawymi wydarzeniami i jednocześnie mocno oddziałuje na zmysły to zapraszam do "Perfumerii na rozstaju dróg" położonej w urokliwej Małej Przytulnej. W tej niepozornej mieścince odnalazły swoje miejsce na ziemi dwie wyjątkowe bohaterki - Laura oraz jej ośmioletnia córeczka Gabrysia. A wszystko dzięki Anieli - przypadkowo poznanej starszej kobiecie, która zaprosiła samotną młodą dziewczynę przy nadziei i stała się dla niej najbliższą osobą. A kiedy na świecie pojawiła się malutka Gabrysia, Aniela od razu pokochała ją jak własną wnuczkę. Teraz, po śmierci przyjaciółki Laura próbuje na nowo poukładać swoje życie, zadbać o siebie i córkę, ale też nieśmiało dąży do spełnienia swojego największego marzenia. Bohaterka chce stworzyć własną perfumerię, gdzie mogłaby komponować indywidualne kompozycje zapachowe dla swoich klientów. Obie dziewczyny zostają nad wyraz ciepło przyjęte przez mieszkańców Małej Przytulnej, a rezolutna i ciekawa świata Gabrysia szybko nawiązuje kontakty z sąsiadami. I kiedy wszystko wydaje się wreszcie układać, przeszłość niespodziewanie wkracza w życie Laury i wprowadza do niego spore zamieszanie...

Magdalena Witkiewicz stworzyła kolejną przepiękną opowieść i podarowała jej wyjątkową mieścinkę o cudownej nazwie Mała Przytulna - miejsce, do którego z przyjemnością będę wracać. Obok przesympatycznych mieszkańców można tam znaleźć spokój, relaks i same pozytywne emocje. Uwielbiam takie klimatyczne miejscowości, nieco baśniowe, mające w sobie magię i piękno.

W takich osobliwych miejscach spotkać można tylko szczególne osoby, na swój sposób niezwykłe, które idealnie wpisują się w atmosferę miejsca. Tak jest i tym razem. Trzy bibliotekarki w wieku emerytalnym, na pozór uszczypliwe są tak naprawdę uroczymi kobietami, otwartymi i pomocnymi. Pan Anatol, starszy wiekiem fotograf - amator, który spędza czas w parku dokarmiając koty oraz wiewiórki i wciąż nie potrafi się pogodzić z wydarzeniami sprzed czterdziestu lat wzbudza same pozytywne emocje. Podobnie pan Jan, który muzykuje na łonie natury i dla każdego ma jakąś wyjątkową melodię. Z kolei Adrian, najbliższy sąsiad bohaterek, artysta i właściciel fotograficznego atelier jak dotąd bezskutecznie poszukujący szczęścia w życiu, to w gruncie rzeczy sympatyczny facet, który próbuje zmienić swoje życie. Jeśli do tego grona dołączy śmiała i nad wiek dojrzała ośmiolatka w osobie Gabrysi oraz jej nieco zagubiona, ale pragnąca ponad wszystko szczęścia matka, to mamy szansę znaleźć się w naprawdę doborowym towarzystwie.

Opowieść jest niezwykle pozytywna, promieniuje z niej dobro, ludzka życzliwość i serdeczność. Znajdziemy tu życiowe wybory, echa trudnego dzieciństwa, prawdziwą przyjaźń, ale też poszukiwanie szczęścia i miłość, która czasem potrafi ranić. Podobały mi się opisy różnych roślin, z których powstają olejki zapachowe. I co ciekawe, każdy taki aromat ma konkretny wpływ na daną osobę. Umieszczenie tych informacji na początku każdego rozdziału było bardzo dobrym pomysłem. I wszystko byłoby naprawdę super, gdyby nie jedna kwestia. Autorka przesadziła z tymi wszystkimi szczęśliwymi zbiegami okoliczności, które spotykają Laurę oraz Adriana. Przeszkadzało mi to i sprawiło, że opowieść zatraciła swoją wiarygodność.

Z przyjemnością wysłuchałam audiobooka w świetnej interpretacji Agnieszki Postrzygacz i chętnie sięgnę po dalsze części. Może w kolejnych tomach odnajdę trochę więcej realizmu.