Szara tęcza recenzja

Jak zachowuje się człowiek po stracie kogoś bliskiego? Zamyka się w sobie, ucieka z tego świata, czasami zanikają jego uczucia, staje się zimny. I taka właśnie stała się Debby. Debby, która straciła najważniejsze osoby, którą zabrali z jej świata i przywieźli do cioci, gdzie jest sama, gdzie nie ma nawet własnego imienia i nazwiska, a zostaje nadane jej inne - polskie. Wtedy poznaje Szymona i jej życie diametralnie się zmienia, a lód jej serca powoli topnieje.

Lektura ta bardzo mnie urzekła. Rzadko się zdarza, że książka potrafi wciągnąć mnie już od pierwszej strony. Że wciąga mnie do środka, pomiędzy litery. Że myślę o niej kiedy siedzę w szkole, czy nawet gdy jestem ze znajomymi. A tak było tym razem. Myślałam o niej zastanawiając się jak się skończy, co się stanie z Debby. Pierwszy rozdział to zarazem ostatni, ale kończy się w chwili, która rozstrzyga wszystko. I także to nakręcało mnie do dalszego czytania. Miałam pewny zarys końca książki i byłam go bardzo ciekawa. Także to, że w bohaterce widziałam część siebie. Oczywiście nie mam takich myśli jak ona, jednak każdy na tym świecie od czasu do czasu czuje się samotny, a nie każdy znajduje tą bratnią duszę, którą znalazła Debby. Dusza ta, Szymon, zyskał u mnie dużą sympatię. Dzięki swojemu upartemu charakterowi, cierpliwości, a także czułości stał się dla Debby kimś ważnym. On jedyny całkowicie zburzył mur, cegiełka po cegiełce, który bohaterka zdążyła zbudować przez te kilka lat. Zakupił Debby kolorowe rękawiczki, aby miała więcej kolorów w życiu, oddawał jej swoją czapkę, aby nie zmarzła, podarował rudego kota, który przypominał jej anioła. Mur powoli burzyła także kuzynka Debby, Gamma. Strasznie irytująca postać. To także łączyło mnie z główną bohaterką. Obydwie czułyśmy narastającą irytację, gdy Gamma wpadała do pokoju, siadała na łóżku i opowiadała o chłopakach, nawet jeśli Debby tego nie chciała. Myślę jednak, że Gamma była dobrej zamiarów i chciała tylko być przyjaciółką dla swojej kuzynki, u której, dzięki małej podpowiedzi, dostrzegła samotność.

Książka jest o życiu, a przede wszystkim o zaufaniu i cierpliwości. O tym jak drugi człowiek może pomóc. O samotności i bólu.

''Myślała o czasie. Myślała o dzisiaj. Nie-wczorajszym. Nie-jutrzejszym. O Dzisiejszym Dzisiaj, które odpłynie w przestrzeń Wczorajszego Dzisiaj. Dzisiaj jest tylko dzisiaj i nigdy już go nie będzie. Jutro będzie inne dzisiaj, wczoraj było inne dzisiaj.''*

*'Szara tęcza' Ida Jatczak, str. 156