Krew z krwi recenzja



Po trylogii kryminalnej, która mnie osobiście bardzo przypadła do gustu, Przemysław Piotrowski zaskakuje zmianą gatunku, tym razem dostajemy thriller z warstwą obyczajową, gatunek po który ostatnio sięgam coraz rzadziej, dlatego nie od razu dorwałam się do tej książki.
Autor od pierwszych stron intryguje i angażuje czytelnika w iście nieprawdopodobną historię, niezbyt znanego pisarza Daniela Adamskiego, który samotnie wychowuje pięcioletniego synka Leosia, chorego na raka i nie tylko.
Pewnego dnia ginie człowiek, a ponieważ modus operandi zbrodni jest taki sam, jak w powieści Daniela, a w dodatku człowiek ten nie jest dla pisarza osobą nieznaną, ten od razu znajduje się na widelcu policji, w dodatku sam zabójca ma do niego jakiś interes.
Tego człowieka nie opuszcza pech, kariera pisarska mu nie wyszła, na to nakładały się kolejne choroby syna, każda zbliżająca go coraz bardziej do kresu życia, niespodziewana śmierć żony, a teraz wisi nad nim groźba więzienia.
Przy całym tym niefarcie jedyną pozytywną rzeczą jest fakt, że do Daniela odzywają się wydawnictwa i kasa płynie na konto.
W całym tym zamieszaniu Daniel widzi szansę na to, by Leoś mógł być poddany drogiemu leczeniu, które da mu szansę na dłuższe życie i podejmuje niebezpieczną grę. Jest w stanie posunąć się dosłownie do wszystkiego, by dać mu tę szansę.

Finał wielu zaskoczy, choć czytelnik taki jak ja, po setkach książek, jest się w stanie częściowo tego końca się domyślić.

Mam mieszane uczucia, co do tej książki, gdyż waga z za i przeciw, po opadnięciu pierwszych emocji, niestety przechyla się w tę drugą stronę.
Autor postanowił zagrać na emocjach czytelnika, i wiem, że wielu z Was to przekonało, ale mnie miejscami bardzo drażnił sposób tego grania.
Może wydam się nieczuła, ale nie wzruszyłam się wcale, a to co napędzało mnie do dalszego czytanio/słuchania była chęć poznania finału i przyznam, że ten mnie usatysfakcjonował, choć większości rozwiązań można przypiąć łatkę "ale to już było".

Zdecydowanie bardziej wolę Przemysława Piotrowskiego z jego serii kryminalnej, czy tej wcześniejszej sensacyjnej, ale jak pisałam wcześniej, thriller z warstwą obyczajową to nie moja bajka i jakoś mało komu udaje się to odczarować.