Szamański twist recenzja

„Szamański twist” ma nieco inną konwencję niż wcześniejsze tomy. Aneta Jadowska oddała część narracji Kurczaczkowi i Sępowi, co przyniosło doskonały efekt. Gdyby nie to, niedomyślny Witkacy nie mógłby przybliżyć czytelnikowi niektórych aspektów życia i przemyśleń Sępa, a te są bez wątpienia najlepszym elementem książki. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że wszystko, co dotyczy Sępa, jest najmocniejszym punktem tej serii. To, jak ten bohater zmienia się na przestrzeni kolejnych części, to, jak próbuje poradzić sobie z przeszłością i teraźniejszością, jego relacja z Kojotem, Witkacym i Kurczaczkiem… Mówię wam, rewelacja! I przyznam szczerze, że nie spodziewałam się po Jadowskiej aż tak dobrego przedstawienia postaci. A motyw z Kojotem stojącym przed drzwiami mieszkania Sępa (kto czytał, ten wie) to wisienka na torcie wszystkich wydarzeń, które się między nimi rozegrały.

Żałuję, że z fabułą poszło gorzej. Chociaż może nie tyle gorzej, co… Rany, ten blurb wprowadza w taki błąd, że to aż przykre. Bo wiecie, problem polega na tym, że Smutek i Gniew panoszące się po Toruniu to tak naprawdę epizod. Główna akcja opiera się na czymś zupełnie innym. I ta historia jest świetna, ale rozumiecie – teoretycznie nie o tym miała być książka, więc to trochę rozczarowujące. Poza tym ta główna oś fabularna jest mocna, powiedziałabym nawet, że to takie 16+ ze względu na dość dokładne opisanie funkcjonowania sekty i brutalne opisy, które wyżymają człowieka emocjonalnie. I znów, jakoś nie spodziewałam się, że autorka pójdzie w tak mocny i ciężki kaliber.

„Szamański twist” to trzeci tom (i w założeniu ostatni) trylogii szamańskiej autorstwa Anety Jadowskiej. Przyznaję jednak, że mam cichą nadzieję, że to nie koniec przygód Witkacego, bo aż się prosi, aby dać mu jeszcze trochę przestrzeni. W każdym razie polecam, bo jest to zdecydowanie najlepsza część 😊

Dodam jeszcze tylko, że w „Szamańskim twiście” oprócz zasadniczej fabuły znajduje się też dodatkowe opowiadanie „Piekielna ortografia”, które chronologicznie rozgrywa się pomiędzy drugim i trzecim tomem. Znajduje się na końcu książki, więc warto się zastanowić, czy nie przeczytać go przed główną częścią. Ja tak zrobiłam i uważam, że to dobra koncepcja, bo kilka rzeczy wzięło początek właśnie z tego opowiadania.