Jak podejść Rozpruwacza recenzja

Thriller, o którym ostatnio jest dość głośno, zaskoczył i mnie. „Jak podejść Rozpruwacza” to książka o tajemniczym seryjnym mordercy grasującym nocą po ulicach Londynu, który zabija kobiety z zimną krwią i pozostawia ich ciała w uderzająco drastycznym stanie. Główna bohaterka Audrey Rose, młoda kobieta, która chętnie przebywa w laboratorium swojego stryja i z zainteresowaniem uczestniczy przy sekcjach zwłok, postanawia dowiedzieć się, kim tak naprawdę jest Rozpruwacz. Prawda jest niezwykle oszałamiająca, a zakończenie tej historii przyprawia o ciarki na całym ciele.

„Jak podejść Rozpruwacza” to powieść, która wciągnęła mnie już od pierwszych stron, a im dalej przez nią brnęłam, tym napięcie stawało się większe. Mroczny klimat i ciągłe tajemnice stwarzają świetną aurę, która towarzyszy przy czytaniu tej książki, a opisy sekcji zwłok oraz szaleństwa, w jakie popadł Rozpruwacz, przyprawiają o dreszcze. Jest to thriller wręcz idealny.

Już w pierwszej połowie książki miałam podejrzenia co do tożsamości Rozpruwacza, które okazały się słuszne, ale nie sprawiło mi to żadnego zawodu, czułam satysfakcję z tego, że mój podejrzany – nie tak oczywisty – rzeczywiście jest sprawcą zamieszania. Jeśli jednak chodzi o powód, dla jakiego Rozpruwacz zabijał, to muszę przyznać, że przerosło to moje najśmielsze oczekiwania. Jest to nie do opisania i mrozi krew w żyłach.

Ta książka jest także świetną historią o feminizmie. Audrey Rose, silna kobieca postać, pokazuje, że kobieta nawet w Anglii w XIX wieku może poradzić sobie sama, podjąć edukację i decydować o sobie, jeżeli tylko podejmie takie ryzyko i odważy się wyjść z klatki stworzonej przez mężczyzn. Przeplatający się wraz z tym wątek miłosny idealnie tutaj współgra.

Przyznam szczerze: jest to jedna z najlepszych powieści tego gatunku. Bardzo się cieszę, że została ona wydana w języku polskim i z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej części. To mówi samo za siebie, więc chyba nie muszę już nic więcej dodawać, ale z szybko bijącym sercem powiem jeszcze jedno: Czytajcie „Jak podejść Rozpruwacza”, bo zdecydowanie warto poznać tę historię!