Szafirowy płomień recenzja

„Szafirowy płomień” to czwarty tom serii Ukryte dziedzictwo duetu Ilony Andrews. Byłam pozytywnie zaskoczona, kiedy okazało się, że książka zostanie u nas wydana. To była ogromna radość! Bardzo chciałam ją móc przeczytać. To jedna z tych historii, które chcesz poznać i nie możesz się skupić na niczym innym. Uwielbiam pióro Ilony Andrews, nie przestraszył, ani nie zaskoczył mnie fakt, że Newada nie jest główną bohaterką tej książki. Miała swój czas i chociaż przyjemnie byłoby spędzić z nią jeszcze kilka przygód, chętnie zabrałam się za poznanie Cataliny. Wbrew wszystkiemu moc, która dysponuje może okazać się przekleństwem, jak i darem.

Główną bohaterką książki autorstwa Ilony Andrews pod tytułem „Szafirowy płomień” jest Catalina jest głową rodu Baylor oraz ich prywatnego biznesu detektywistycznego. Nevada i Rogan są zajęci walką, reszta klanu Baylor ciężko pracuje, aby spłacić hipotekę i zdobyć pozycję bez pomocy z zewnątrz. Wrogowie krążą, a Catalina robi, co w jej mocy, aby zawierać sojusze i budować ich reputację jako domu, z którym nie należy zadzierać. Nie jest to jednak łatwe i pod wieloma względami nadal są mało znaną jednostką, której inne bardziej ugruntowane domy nie traktują zbyt poważnie. To bardzo wiele, zwłaszcza, kolejna sprawa wisi na włosku. Tym razem Runa Etterson potrzebuje pomocy wszyscy odradzają Catalinie wzięcie tej sprawy, jednak ona nie należy do osób, które łatwo się poddają. W tym śledztwie dołącza do niej nikt inny, jak Alessandro Sagredo. Czy uda jej się rozwikłać tą sprawę? Czy Dom Baylorów zyska prestiż?

„Szafirowy płomień” to świetna książka, która zabrała mnie do znanej rodziny, za którą trochę już tęskniłam. Akcja książki jest niesamowita, momentami gna łeb na szyję. Catalina jest introwertyczna, pragmatyczna i ściśle ukrywa swoje emocje, ponieważ jest tak wrażliwa i boi się zaufać swojemu sercu komukolwiek. Jest silna w środku i gotowa zrobić wszystko dla swojej rodziny. Z mocami syreny, które sprawiają, że ludzie się w niej zakochują, zawsze zastanawia się, czy ludzie naprawdę kochają ją taką, jaka jest, lub czy to w ogóle możliwe. Wolałaby unikać konfrontacji, ale jednocześnie bardzo chroni swoją rodzinę i zrobi wszystko, aby zapewnić jej bezpieczeństwo, nawet jeśli całkowicie wypycha ją to ze strefy komfortu. Alessandro był trochę tajemniczy, podobał mi się fakt, że naprawdę trudno było stwierdzić, po której stronie jest, ale zawsze pojawiał się dokładnie wtedy, gdy był potrzebny. Chemia między Cataliną i Alessandro była nie do opisania, nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak sprawy potoczą się między tą parą w przyszłych książkach. W „Szafirowym płomieniu” podobało mi się to, że było kilka większych wątków fabularnych, które pozostawiono otwarte i nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak potoczą się wydarzenia w przyszłych książkach. Będzie ciekawie zobaczyć, jak Catalina dojrzewa do swojego pełnego potencjału. Podsumowując, była to świetna książka i na pewno przeczytam ją ponownie.