Syn wiosny recenzja

Zajmujemy w przestrzeni czasu jakiś fragment i zdaje się nam, że będziemy tam tkwić wiecznie. Prawda jest taka, że jesteśmy ulotni, jak ślady na piasku. Przemijający podróżnicy czasu. Często uparcie tkwimy zainstalowani w tym co sprawia nam ból, co rani, nie posiadając tego czego nam brakuje. Zamartwiamy się rzeczywistością, a nie korzystamy z pozytywów, które oferuje życie. Wpadamy w schematy, bo tak wypada. Przemijamy nie dostrzegając tego co najpiękniejsze. Tracimy nieodwracalny czas i wolność. Trzeba pozbyć się strachu i zacząć żyć. Tak jak czujemy. Potraktować życie jak materiał do obróbki. Nadać mu pożądany kształt, poprawić to co się nie podoba i uciec od tego co nie służy. Cieszyć się każdą chwilą.

Sasza ciągle potyka się. Gubi w chaosie rzeczywistości. Próbuje odnaleźć swą tożsamość i seksualność, raniąc przy tym siebie i innych. Wiele w nim sprzeczności, lęków, obaw. Ucieka przed bliskością, a jednocześnie jej poszukuje. Dwubiegunowy umysł ciągle płata figle. Stawia w sytuacjach trudnych, z których ciężko się wyplątać.

Powieść z pozoru zwyczajna, a jednak niezwyczajna. Z głębią i przesłaniem. Pełna refleksji. Przepadłam.

"Dwa bieguny" mnie zachwyciły, "Syn wiosny" urzekł. To historia, która jest mi bliska. @mad.bartnicka.writer wplata w tę opowieść prawdy, które wyznaję. Ukazuje społeczeństwo żyjące według stereotypów, że rodzina, ślub, dzieci. Każdy ma przecież prawo żyć tak jak chce. Bez narzucania, podporządkowywania się, po swojemu. Wolność to najwyższa wartość. Życie to ciągłe wybory, walka z przeszkodami. Ma to do siebie, że choćbyśmy nie wiem jak się starali i tak potrafi zaskoczyć. Trzeba dostrzec to co istotne, otworzyć oczy i zacząć żyć nie oglądając się na innych. Ulotność chwili jest przemijająca i nikt za nas życia nie przeżyje.

Sasza nie potrafi jednoznacznie się określić. Jego nieprzewidywalność momentami zaskakuje. Ciągle zmaga się z poczuciem braku własnej autentyczności i niespełnionymi oczekiwaniami. Konfrontacja z przeszłością nie przynosi ukojenia.

Poszukuje siebie, co stanowi kluczowy aspekt naszego jestestwa. ChaD nie pomaga.
Zagubione poczucie tożsamości i zatracanie się w odrealnionej rzeczywistości powoduje ból duszy. Staje przed wyborami, które zaważą nie tylko na jego życiu. Pomimo bliskości ciągle samotnie kroczy przez ścieżki życia. Otoczony bezsilnością wybiera wolność i "stukające krople w parapet". Zamyka przeszłość, by planować przyszłość. Nieograniczoną niczym morze możliwości.

Poznajcie tę historię. Życiowe dylematy. Zanurzcie się w świat bohatera. Gorąco polecam.